Urodził się w dniu 18 listopada 1910 w Łagiewnikach (parafia Kruszyn) jako syn Walentego (ur. 1867, zm. 1947) i Urszuli z Warzyckich (ur. 1868, zm. 1954). Rodzice zawarli związek małżeński 4 sierpnia 1889 w Pieńkach Choceńskich (parafia Grabkowo). Ojciec pracował jako służący.
Wincenty pochodził z wielodzietnej rodziny – jego braćmi byli: Jan, Stefan, Feliks, Adam (ur. 18 grudnia 1904, zm. 18 stycznia 1945 – sierżant 14 pp, uczestnik wojny obronnej 1939 i konspiracji AK-owskiej, aresztowany i zamordowany przez Niemców w Radogoszczu) i Stanisław, a siostrą Stanisława.
Odbył obowiązkową służbę wojskową, a w listopadzie 1938 pełnił służbę jako podoficer zawodowy w 14 pułku piechoty z Włocławka – w randze kaprala. We Włocławku mieszkał do wybuchu II wojny światowej.
Uczestnik wojny obronnej 1939, którą zakończył w szeregach 62 pułku piechoty, wchodzącego w skład 15. Dywizji Piechoty. Kresem jego szlaku bojowego był udział w obronie Warszawy. Z dniem 25 września 1939 awansowany do stopnia plutonowego przez dowódcę 62 pp – ppłk. Kazimierza Heilmana-Rawicza. Po kapitulacji stolicy uniknął niemieckiej niewoli.
Od 16 lipca 1940 jako pracownik przymusowy przebywał na terenie Rzeszy. Zatrudniony był na stacji kolejowej w Schwäbisch Hall (Badenia-Wirtembergia). Na dzień 9 lipca 1945 nadal przebywał w okręgu Schwäbisch Hall (amerykańska strefa okupacyjna). Był wówczas żonaty, deklarował zamiar powrotu do Polski, a w rubryce „zawód” wpisał: radiotelegrafista.
Wincenty Nogala zmarł w 1963.
