kpt. Węgrzyn Walenty

Urodził się w dniu 4 lutego 1897 w Komornikach parafii Raciechowice (powiat Wieliczka) jako syn Jana i Agnieszki Skałka. Służył w armii austro-węgierskiej. Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego.

Za swą służbę podczas wojny polsko-bolszewickiej w Oddziale II Naczelnego Dowództwa odznaczony został Krzyżem Walecznych. W dniu 12 marca 1921 ogłoszono otrzymanie przez podporucznika Kazimierza Węgrzyna czasowego przydziału służbowego, aż do reaktywacji, do batalionu zapasowego 16 pułku piechoty. Dekretem Wodza Naczelnego, marszałka Józefa Piłsudskiego, z 26 marca 1921 został zatwierdzony w stopniu porucznika w piechocie z dniem 1 kwietnia 1920. Na dzień 1 czerwca 1921 pełnił służbę w 46 pułku piechoty, przemianowanym następnie na 5 pułk strzelców podhalańskich.

W dniu 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 2130. lokatą. Rok później zajmował już 1897. lokatę i pełnił służbę w 61 pułku piechoty. W roku 1924 była to 977. lokata wśród poruczników piechoty, a w 1928 zajmował 321. lokatę. Następnie przeniesiony z 61 pułku piechoty do 14 pułku piechoty z Włocławka, służąc w którym w 1930 zajmował 206. lokatę łączną wśród poruczników piechoty.

W dniu 16 września 1930 został odnotowany na stanowisku dowódcy 6. kompanii strzeleckiej w II baonie 14 pp. Pełnił wówczas jednocześnie obowiązki dowódcy kompanii szkolnej i strzeleckiej (do czasu powrotu ze szkolenia etatowego dowódcy tej kompanii – kpt. Stanisława Trojana). Do rangi kapitana piechoty awansowany ze starszeństwem od 1 stycznia 1931 i 61. lokatą. W 1931 skierowany do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na kurs próbny przed XII kursem normalnym 1931/1933 w Wyższej Szkole Wojennej.