Urodził się w dniu 5 kwietnia 1908 we wsi Naruszewo (powiat Płońsk) jako syn Wojciecha (rolnika) i Anieli Tomaszewskiej. Dwóch jego braci po zakończeniu II wojny światowej mieszkało w Chicago. W latach 1923-1927 uczył się w gimnazjum w Płońsku, w którym zdał egzamin maturalny. W latach 1927-1930 kształcił się w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej – Komorowie.
Promowany na stopień podporucznika ze starszeństwem od 15 sierpnia 1930 i 147. lokatą w korpusie oficerów piechoty oraz wcielony do 14 pułku piechoty z Włocławka na stanowisko dowódcy plutonu. W tym samym roku zajmował 666. lokatę łączną wśród podporuczników korpusu piechoty. W dniu 16 września 1930 odnotowany został na stanowisku młodszego oficera (dowódcy plutonu) w 1. kompanii KOP włocławskiego pułku.
Awansowany do rangi porucznika ze starszeństwem od 1 stycznia 1933 i 188. lokatą w korpusie oficerów piechoty, na dzień 1 lipca tr. zajmował 2155. lokatę łączną wśród poruczników piechoty. W dniu 21 września 1933 piastował funkcję młodszego oficera w 5. kompanii strzeleckiej 14 pułku piechoty, a na dzień 4 września 1934 dowodził już 4. kompanią strzelecką w II batalionie 14 pp.
Z dniem 10 września 1934 został przeniesiony z 14 pułku piechoty do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej – Komorowie. Na dzień 5 czerwca 1935 zajmował 186. lokatę w swoim starszeństwie, była to jednocześnie 1904. lokata łączna wśród poruczników korpusu piechoty. W Szkole Podchorążych Piechoty służył na stanowiskach dowódcy plutonu, instruktora i oficera ewidencji personalnej. W roku 1937 ukończył kurs dowódców kompanii w rembertowskim Centrum Wyszkolenia Piechoty.
Awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem od 19 marca 1939 i 63. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Na dzień 23 marca 1939 zajmował stanowisko instruktora wychowania fizycznego w Szkole Podchorążych Piechoty.
Archiwum Mariana Ropejko.
Uczestnik kampanii wrześniowej – od 3 września 1939 na stanowisku dowódcy 6. kompanii w II batalionie 2 pułku piechoty „Obrony Pragi” (w dniu 12 września 1939 przemianowano pułk na 336 pułk piechoty rezerwowy). Następnie objął dowodzenie nad 1. kompanią w I batalionie tegoż pułku. Walczył w obronie Warszawy, a po jej kapitulacji przebywał od 27 września w niewoli niemieckiej. Początkowo przetrzymywany w oflagu XI A Osterode, a następnie w oflagu II C Woldenberg. Oswobodzony 30 stycznia 1945, powrócił do Włocławka i zarejestrował się w tamtejszej Rejonowej Komendzie Uzupełnień (w dniu 13 lutego 1945). Rejestrujący go reżimowy oficer napisał wówczas o kapitanie Wiśniewskim: „Faszystowska swołocz. Wykręcał się od wszelkich odpowiedzi. Do wojska – nic.”.
Kapitan Jan Wiśniewski zmarł w Ciechanowie w dniu 30 listopada 1969. Spoczywa na tamtejszym cmentarzu komunalnym przy ulicy Gostkowskiej – sektor: 35, rząd: 3, grób: 11.
Jan Wiśniewski w dniu 14 września 1935 zawarł we włocławskiej parafii wojskowej pw. św. Michała związek małżeński z Jadwigą Wandą Lipińską, córką Henryka i Jadwigi Maszewskiej (urodzoną w parafii Łowiczek). Mieli jedno dziecko (zm. 1944 w wieku 7 lat). Drugą jego żoną została Kunegunda (ur. 3 marca 1916, zm. 20 czerwca 2010).
