Urodził się w dniu 18 listopada 1910 w Łagiewnikach (parafia Kruszyn) jako syn Walentego (ur. 1867, zm. 1947) i Urszuli z Warzyckich (ur. 1868, zm. 1954). Rodzice zawarli związek małżeński 4 sierpnia 1889 w Pieńkach Choceńskich (parafia Grabkowo). Ojciec pracował jako służący.
Wincenty pochodził z wielodzietnej rodziny – jego braćmi byli: Jan, Stefan, Feliks, Adam (ur. 18 grudnia 1904, zm. 18 stycznia 1945 – sierżant 14 pp, uczestnik wojny obronnej 1939 i konspiracji AK-owskiej, aresztowany i zamordowany przez Niemców w Radogoszczu) i Stanisław, a siostrą Stanisława.
Odbył obowiązkową służbę wojskową, a w listopadzie 1938 pełnił służbę jako podoficer zawodowy w 14 pułku piechoty z Włocławka – w randze kaprala (na stanowisku radiotelegrafisty). We Włocławku mieszkał do wybuchu II wojny światowej.
Uczestnik wojny obronnej 1939, którą zakończył w szeregach 62 pułku piechoty, wchodzącego w skład 15. Dywizji Piechoty. Kresem jego szlaku bojowego był udział w obronie Warszawy. Z dniem 25 września 1939 awansowany do stopnia plutonowego przez dowódcę 62 pp – ppłk. Kazimierza Heilmana-Rawicza. Po kapitulacji stolicy prawdopodobnie uniknął niemieckiej niewoli.
Od 16 lipca 1940 jako pracownik przymusowy przebywał na terenie Rzeszy. Zatrudniony był na stacji kolejowej w Schwäbisch Hall (Badenia-Wirtembergia). Na dzień 9 lipca 1945 nadal przebywał w okręgu Schwäbisch Hall (amerykańska strefa okupacyjna).
Do Polski powrócił 24 listopada 1945. Otrzymał pracę na kolei – jako ekspedytor na stacji w Czerniewicach. Do jego obowiązków należała między innymi odprawa wagonów i przyjmowanie przesyłek. Otrzymał służbowe mieszkanie znajdujące się w budynku czerniewickiego dworca. Następnie pracował jako ekspedytor na dworcu kolejowym w Kutnie.
Wincenty Nogala zmarł 17 lutego 1963 w Czerniewicach na nowotwór nerek. Żona i dzieci otrzymywali po jego śmierci rentę rodzinną. Początkowo spoczął na cmentarzu parafialnym w Grabkowie. W 1991 został ekshumowany i przeniesiony na cmentarz parafialny w Kowalu, gdzie spoczywa razem z żoną Ireną.
Z Marianną Brzezińską (ur. 22 marca 1915 we wsi Gęczelewo parafii Grabkowo, córką Michała i Ewy Kamińskiej) miał syna Jerzego (ur. 30 września 1934, zm. 12 listopada 2019 w Lewinie Brzeskim). Marianna zginęła 9 września 1939 na drodze Włocławek-Kowal od wybuchu niemieckiej bomby lotniczej (spoczywa na cmentarzu w Kowalu).
W dniu 24 sierpnia 1942 Wincenty poślubił w Choceniu Irenę Pawłowską (ur. 24 sierpnia 1912 w Gołaszewie, zm. 30 października 1990 w Oleśnicy Śląskiej), córkę Piotra i Magdaleny Kicińskiej. Z ich związku narodzili się: Tadeusz (ur. 1941, zm. 12 listopada 2009 w Czerniewicach), Leonard (zmarł w połowie pierwszego roku życia), Henryk (ur. 1948 w Czerniewicach), Wojciech (ur. 1951) i Halina (ur. 1954).
