Urodził się w dniu 1 września 1906 we wsi Straszewo (powiat Aleksandrów Kujawski) jako syn Antoniego Zająca i Franciszki Skrzyneckiej. Ochrzczony został w kościele parafialnym pw. św. Marcina Biskupa w Straszewie. Jego rodzeństwem byli Antoni (ur. 1896, zm. 1900) i Stanisława (ur. 1909).
Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej obrał karierę podoficera zawodowego, a jego jednostką macierzystą został 14 pułk piechoty z Włocławka.
Mocą Rozkazu Organizacyjnego Nr 1 Dowództwa 14 pułku piechoty z 16 września 1930 plutonowy Antoni Skrzynecki wyznaczony został na stanowisko instruktora w 3. kompanii strzeleckiej w I batalionie 14 pp (kompanią dowodził wówczas por. Józef Bańczak). Rozkazami Organizacyjnymi Nr 1 z 1 kwietnia 1932 i Nr 3 z 1 września 1933 otrzymywał przydziały służbowe do personelu komendy Przysposobienia Wojskowego na powiat włocławski, w której zajmował stanowisko instruktora.
W dniu 30 kwietnia 1934 we włocławskiej parafii wojskowej pw. św. Michała plutonowy Antoni Skrzynecki zawarł związek małżeński z panną Leokadią Murkowską (ur. 2 grudnia 1908 w Chodczu), córką Feliksa i Franciszki z Chudzińskich. Ich świadkami byli sierżanci 14 pp – Roman Sobolewski i Józef Balicki. Zgodę na ślub panu młodemu wyraził dowódca włocławskiego pułku w dniu 11 kwietnia 1934, a sakramentu małżeństwa udzielił proboszcz parafii wojskowej – ks. dr mjr Józef Wiśniewski.
W styczniu 1936 zajmował stanowisko dowódcy drużyny w 6. kompanii strzeleckiej 14 pułku piechoty. Zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym pod koniec sierpnia 1939 wszedł w skład Ośrodka Zbierania Nadwyżek 14 pułku piechoty, z którym, pod dowództwem majora Ludwika Wlazełko, dotarł 15 września 1939 do Warszawy. Plutonowy Antoni Skrzynecki wziął udział w obronie stolicy.
Uniknął niemieckiej niewoli i dzięki pomocy kolejarzy powrócił na Kujawy – do Chodcza, w którym przebywały żona i córka (wywiezione tam przez niego w początkach września 1939 – przed wymarszem na Warszawę). Tam przetrwał okres okupacji pracując w miejscowej mleczarni należącej do braci Tatera. Po wyzwoleniu Chodcza przez wojska radzieckie Antoni Skrzynecki został wyznaczony na komendanta tego miasta. W okresie powojennym służył w Ludowym Wojsku Polskim – początkowo w Rejonowej Komendzie Uzupełnień we Włocławku, a następnie w kwatermistrzostwie stacjonującego we Włocławku 1 Warszawskiego Samodzielnego Zmotoryzowanego Pułku Pontonowo–Mostowego (przemianowanego w 1949 na 3 Warszawski Pułk Pontonowy). W toku służby awansowany do rangi starszego sierżanta.
Antoni Skrzynecki zmarł we Włocławku w dniu 30 listopada 1956. Jego uroczysty pogrzeb odbył się z ceremoniałem wojskowym 3 grudnia tegoż roku. Spoczywa na włocławskim cmentarzu komunalnym – sektor: 23, rząd: 4, grób: 166.
3 grudnia 1956 – ceremonia pogrzebowa st. sierż. Antoniego Skrzyneckiego z udziałem asysty wojskowej.
Przejście z katedry włocławskiej, przez Plac Wolności, na cmentarz komunalny. Archiwum córki Bożeny.
Dziećmi Antoniego i Leokadii byli: córka Bożena Anna (ur. 4 stycznia 1935 we Włocławku) i syn Stefan Jan (ur. 24 czerwca 1945 we Włocławku).
Starszy sierżant Antoni Skrzynecki odznaczony był:
- Medalem X-lecia Polski Ludowej
- Brązowym Krzyżem Zasługi
- Srebrnym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Medalem „Za Warszawę”
- Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945
