Urodził się w dniu 9 lutego 1905. Po ukończeniu gimnazjum i zdaniu matury, w latach 1924-1925 uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie, a w latach 1925-1927 pobierał naukę w Oficerskiej Szkole Piechoty w Warszawie.
Promowany na podporucznika ze starszeństwem od 15 sierpnia 1927 i 102. lokatą w korpusie piechoty oraz przydzielony do 14 pułku piechoty na stanowisko dowódcy plutonu. Awansowany do rangi porucznika ze starszeństwem od 15 sierpnia 1929 i 98. lokatą w piechocie. Rok później zajmował 2203. lokatę łączną na liście starszeństwa wśród poruczników korpusu piechoty. 26 marca 1930 został członkiem prezydium włocławskiego Koła Przyjaciół Harcerstwa. Na dzień 16 września 1930 piastował funkcję powiatowego komendanta Przysposobienia Wojskowego na Miasto Włocławek. W roku 1932 jako porucznik 14 pp zajmował 90. lokatę w swoim starszeństwie.
Z dniem 4 sierpnia 1932 został przydzielony na VI-ty 4-miesięczny kurs pionierów dla oficerów pułków piechoty i kawalerii w modlińskim Centrum Wyszkolenia Saperów. Na dzień 1 lipca 1933 zajmował 1527. lokatę łączną wśród poruczników piechoty. W dniu 21 września 1933 odnotowany został na stanowisku dowódcy plutonu pionierów 14 pułku piechoty. Ukończył kurs dla dowódców kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.
Z dniem 14 marca 1934 został przeniesiony z 14 pp do 84 pułku strzelców poleskich. Służąc w nowym miejscu przydziału na dzień 5 czerwca 1935 zajmował 86. lokatę wśród poruczników piechoty ze swojego starszeństwa, a zarazem 1289. lokatę łączną. Awansowany do rangi kapitana został ze starszeństwem od 19 marca 1937 i 241. lokatą w piechocie. W latach 1938-1939 dowodził 8 kompanią w III batalionie 84 pp, który to batalion detaszowany był w Łunińcu. Na dzień 23 marca 1939 zajmował już 183. lokatę wśród kapitanów piechoty ze swojego starszeństwa i nadal dowodził 8 kompanią strzelecką 84 pp.
Zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym pozostał na stanowisku dowódcy 8 kompanii strzeleckiej 84 pułku piechoty, wchodzącego w skład 30 Dywizji Piechoty. Przeszedł szlak bojowy swego pułku (w ramach Armii „Łódź”), uczestniczył w walkach odwrotowych. W dniu 6 września jako dowódca czaty „Górki” wyróżnił się w walce, kiedy to zawrócił wycofujących się żołnierzy i osobiście poprowadził przeciwnatarcie. Został ranny 8 września 1939, zdał dowództwo 8 kompanii i przedostał się do Warszawy. Stąd jako dowódca uzupełnień odszedł do 28 Dywizji Piechoty w Modlinie i uczestniczył w obronie twierdzy. Po kapitulacji twierdzy Modlin przebywał w niewoli niemieckiej. Według części źródeł odznaczony został za walki w kampanii wrześniowej orderem Virtuti Militari 5 klasy oraz Krzyżem Walecznych.
Po wojnie pracował jako inżynier metalurg. Zmarł w Poznaniu 3 lipca 1978 i spoczywa na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.
