Zygmunt Sarnowski urodził się 24 września 1904 we wsi Gołkowo parafii Świedziebnia (obecnie w gminie Górzno powiatu brodnickiego). Był synem Franciszka (ur. 1864 w Gołkowie) i Cecylii Wolskiej (ur. we wsi Szczuka), którzy związek małżeński zawarli w 1903. Pochodził z wielodzietnej, zamożnej rodziny chłopskiej o tradycjach patriotycznych. Rodzeństwem Zygmunta byli urodzeni w tej samej parafii: Stanisław (ur. 1906), Helena (ur. 1907), Izydor (ur. 1909), Czesława (ur. 1910), Bronisław, Stefan, Sylwester i Emilia. Jego przyrodnim rodzeństwem (z pierwszego małżeństwa ojca z Franciszką Szternicką) byli: Jan (ur. 1892), Władysław (ur. 1894, zm. 1899), Wawrzyniec (ur. 1895), Julianna (ur. 1897), Ignacy (ur. 1898), Leon (ur. 1900) i Marianna (ur. 1901).
Zygmunt naukę pobierał w gimnazjum. Należał do Związku Strzeleckiego. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, obrał karierę podoficera zawodowego, a jego jednostką macierzystą został 14 pułk piechoty z Włocławka. Na dzień 12 stycznia 1930 odnotowany został w stopniu plutonowego
Rozkazem organizacyjnym Nr 1 Dowództwa 14 pułku piechoty z dnia 16 września 1930 plutonowy Zygmunt Sarnowski przydzielony został na stanowisko instruktora w komendzie miejskiej Przysposobienia Wojskowego we Włocławku. Na mocy rozkazu organizacyjnego Nr 1 z 1 kwietnia 1932 przydzielono go do 1. kompanii ciężkich karabinów maszynowych. Rozkaz organizacyjny Nr 3 Dowództwa włocławskiego pułku z dnia 1 września 1933 nadał mu ponownie przydział służbowy do 1. kompanii ckm. Awansowany do rangi sierżanta, w którym to stopniu w listopadzie 1938 nadal służył czynnie w 14 pułku piechoty. Przed wojną otrzymał stopień starszego sierżanta. W szeregach 14 pułku piechoty wziął udział w wojnie obronnej 1939, a po rozbiciu swej jednostki wrócił do rodzinnego Gołkowa. W marcu 1941 współorganizował w Świedziebni lokalną organizację konspiracyjną o charakterze niepodległościowym „Legion Orła Białego”, skupiającą około 20 Polaków i działającą na terenie Ziemi Dobrzyńskiej (głównie na obszarze gmin Dzierzno i Świedziebnia).
„Legion Orła Białego” dokonywał akcji zaopatrzeniowych i dywersyjnych (między innymi włamania do urzędu komisarza powiatowego w Świedziebni i tamtejszej masarni, podpalenie gospodarstwa rolnego w Gołkowie). Według rodzinnych przekazów Zygmunt Sarnowski był jednym z komendantów tej organizacji i brał udział również w ataku na posterunek żandarmerii w Jastrzębiu. W końcu lipca 1941 rypińskie Gestapo rozbiło organizację aresztując wielu jej członków. Zygmunt uniknął aresztowania, lecz od tego czasu poszukiwany był przez grudziądzkie Gestapo.
W ostatnich dniach lipca 1941 Zygmunt Sarnowski rozpoczął działalność konspiracyjną w ZWZ-AK (według części dokumentów rozpoczęcie tej działalności nastąpiło pod koniec 1942). W 1942 na rozkaz dowództwa Armii Krajowej zorganizował prężną placówkę AK w Świedziebni, której został komendantem. Jego zadaniem było organizowanie oddziałów w powiatach: lipnowskim, rypińskim i mławskim (wg części źródeł działał w obwodach AK: Brodnica, Działdowo, Mława i Sierpc). Od 1944 do nadejścia armii radzieckiej ukrywał się przed Niemcami u Tadeusza Peścińskiego we wsi Siemcichy (ówczesny powiat mławski, obecnie gmina Lutocin w powiecie żuromińskim).
Po wkroczeniu armii radzieckiej nie ujawnił się i rozpoczął działalność antykomunistyczną w Ruchu Oporu Armii Krajowej (ROAK) – w Obwodzie „Mewa”. Organizował oddziały ROAK w powiatach: rypińskim, mławskim i sierpeckim. Został dowódcą jednego z oddziałów bojowych tegoż Obwodu, liczącego około 12 żołnierzy. Używał pseudonimów „Józef” i „Lis”. Posiadał już wówczas stopień kapitana. Bazą wypadową oddziału Zygmunta Sarnowskiego były Siemcichy. Ścigany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej – od wiosny 1945 do 25 lipca 1946 ponownie przebywał u Tadeusza Peścińskiego. Z bronią w ręku brał udział w wielu akcjach.
W dniu 25 lipca 1946, około 2 km od wsi Siemcichy, zginął zastrzelony (trafiony kulą pistoletową w głowę) w obławie zorganizowanej przez Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego z Rypina i tamtejszą komendę Milicji Obywatelskiej (grupą operacyjną dowodził por. Olechowski). Przy zabitym znaleziono pistolet i granat. Sekcję zwłok przeprowadzono w kostnicy rypińskiego szpitala powiatowego.
Zygmunt Sarnowski został pochowany przez „bezpiekę” w nieznanym miejscu na terenie cmentarza katolickiego w Rypinie.
