Urodził się 27 kwietnia 1891 roku w miejscowości Lomnice koło miasta Tišnov na Słowacji jako syn Alojzego i Józefy Vavrys.
W dwudziestoleciu międzywojennym służył jako podoficer zawodowy w 14 pułku piechoty z Włocławka. W toku służby posiadał rangę sierżanta, następnie awansowany do stopnia starszego sierżanta.
Rozkazem organizacyjnym Dowództwa 14 pułku piechoty Nr 1 z dnia 16 września 1930 starszy sierżant Alojzy Popelka otrzymał przydział do orkiestry pułkowej, którą kierował kpt. Piotr Wittman. Taki sam przydział otrzymał rozkazami organizacyjnymi Nr 1 z dnia 1 kwietnia 1932, Nr 3 z dnia 1 września 1933 i Nr 2 z 17 września 1934. Odznaczony przez Prezesa Rady Ministrów Brązowym Krzyżem Zasługi – za pracę pokojową w pułku.
W październiku 1938 wyjechał na Zaolzie wraz z orkiestrą 14 pułku piechoty, jako jej tamburmajor, biorąc tym samym udział w zbrojnej operacji zajęcia tych terenów. Orkiestrą kierował znajdujący się już wówczas w stanie spoczynku kpt. Wittman.
Jego żoną była Anna Starak pochodząca prawdopodobnie z Gródka Jagiellońskiego. Ich dziećmi byli: syn Czesław Piotr (ur. 30 maja 1921 we Włocławku, zm. 12 czerwca 1957 tamże), córka Alicja Alojza zamężna Drabczyńska (ur. 9 marca 1925 we Włocławku, zm. 14 października 1989) oraz córka Anna (wg części źródeł druga córka miała na imię Lidia).
Po zakończeniu II wojny światowej Alojzy Popelka mieszkał w Zabrzu gdzie zmarł 8 marca 1966. W części dokumentów jego nazwisko zapisywano jako Popełko.
Starszy sierżant Alojzy Popelka odznaczony był:
- Brązowym Krzyżem Zasługi
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921
