Urodził się dnia 18 września 1891 we wsi Łęki Górne (powiat Pilzno) jako syn Franciszka – urzędnika cesarskiego i Tekli Podraza.
W latach 1898-1901 ukończył trzy klasy w jednoklasowej mieszanej szkole ludowej w Lubczy, a w latach 1901-1903 ukończył kolejne dwie klasy w czteroklasowej ludowej szkole męskiej im. Mikołaja Kopernika w Podgórzu. Ostatnią (szóstą) klasę zaliczył w roku szkolnym 1903/1904 w sześcioklasowej ludowej szkole męskiej im. Tadeusza Kościuszki w Podgórzu. Następnie kształcił się w c. i k. Wyższej II Szkole Realnej w Krakowie, w której w latach 1905-1910 ukończył cztery klasy. Po zakończeniu edukacji w krakowskiej szkole rozpoczął (w lipcu 1910) pracę w przedsiębiorstwie budowy kanałów spławnych, gdzie był zatrudniony do wybuchu I wojny światowej.
30 września 1914 zmobilizowano go do armii austro-węgierskiej, w której służył do końca I wojny światowej. W dniu 21 grudnia 1914 został ranny w głowę. W toku służby awansował kolejno do stopni: kaprala (kwiecień 1915), plutonowego (czerwiec 1915) i sierżanta (czerwiec 1916). W czerwcu 1916 wyruszył na front jako sierżant gospodarczy. W dniu 4 lipca 1916 dostał się nad Styrem do rosyjskiej niewoli, w której przebywał do maja 1918. W dniu 18 maja tr. powrócił do kraju i ponownie został wcielony do armii cesarskiej. We wrześniu 1918 skierowano go na front albański, z którego powrócił w listopadzie tr.
20 listopada 1918 sierżant Stanisław Wadas wstąpił ochotniczo do 14 pułku piechoty, z którym w okresie od grudnia 1918 do stycznia 1921 odbył całą kampanię wojenną (wojna polsko-ukraińska i wojna polsko-bolszewicka) jako podoficer gospodarczy. W grudniu 1919 został awansowany do rangi starszego sierżanta. Na mocy rozkazu L. 1554 wydanego w dniu 30 kwietnia 1921 przez Ministra Spraw Wojskowych gen. por. Kazimierza Sosnkowskiego został zatwierdzony z dniem 1 lutego 1921 w stopniu chorążego w piechocie, jako żołnierz 14 pułku piechoty, z zaliczeniem do Rezerwy Armii i równoczesnym powołaniem do służby czynnej. W 1923 ukończył w Centralnej Szkole Podoficerów Zawodowych Piechoty Nr 1 w Chełmnie kurs doszkolenia chorążych.
W 14 pułku piechoty z Włocławka służył do końca kwietnia 1925, zajmując między innymi stanowisko dowódcy plutonu strzeleckiego. Z dniem 1 maja 1925 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu, gdzie do 1927 zajmował stanowisko referenta personalnego. Następnie pełnił służbę na innych stanowiskach referenckich. Rozkazem Nr 18 Dowództwa DOK Nr VIII z 22 kwietnia 1929 przeniesiony w przynależność etatową, służbową i gospodarczą (bez prawa do zwrotu kosztów za przesiedlenie) z kadry 8. Batalionu Administracyjnego do Filii Wojskowych Zakładów Zaopatrzenia Intendenckiego i Taborowego w Toruniu. W roku 1932 został wykazany na stanowisku referenta w sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII. W latach 1933-1934 dowodził kompanią sztabową DOK Nr VIII. Potem, do końca lutego 1939, na stanowisku kierownika składu map Okręgu Korpusu Nr VIII. Od 1 marca 1939 kierownik składnicy map Armii „Pomorze”. Stanowisko to zajmował również w trakcie kampanii wrześniowej – do dnia 22 września 1939, kiedy to w Łomiankach pod Warszawą dostał się do niemieckiej niewoli.
Zbiory syna: Jana Wadasa.
Początkowo przebywał w stalagu XI B Fallingbostel, od 16 grudnia 1939 w oflagu XI A Osterode, a z dniem 1 sierpnia 1940 przeniesiony do oflagu II C Woldenberg (nr jeniecki: 8499). Wyzwolony z końcem stycznia 1945, zarejestrował się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień we Włocławku.
Od maja 1945 do czerwca 1947 zatrudniony jako zarządca materiałowy likwidowanych niemieckich terenów pofabrycznych we Włocławku i okolicach. Kierował między innymi rozbiórką nieukończonych niemieckich fabryk w lasach pod Mielęcinem. Od lipca 1947 do września 1948, jako rzeczoznawca Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego, został oddelegowany do szacowania budynków gospodarstw poniemieckich na terenie powiatów: rypińskiego, inowrocławskiego i sępoleńskiego. Od listopada 1948 do marca 1950 zatrudniony w Powszechnym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych jako technik szacunkowy. Od maja do końca września 1950 pracował w jednej ze spółdzielni, a od października tr. w Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowlanym przy Prezydium Miejskiej Rady Narodowej.
Żonaty z Walerią Sobczyk, córką Walentego i Konstancji Czajkowskiej (ur. 28 kwietnia 1900 w m. Leonów, zm. 19 lutego 1979 we Włocławku). Z ich związku narodziły się dzieci: Stanisława Waleria (ur. 13 listopada 1931 w Toruniu), Irena Eugenia (ur. 18 września 1934 w Toruniu, zm. 23 kwietnia 2019 we Włocławku) i Jan Wiesław (ur. 31 lipca 1938 w Toruniu).
Stanisław Wadas zmarł w dniu 19 czerwca 1952 w Michelinie (obecnie dzielnica Włocławka) i spoczywa na tamtejszym cmentarzu parafialnym – sektor: A, rząd: 8, grób: 10.
Chorąży Stanisław Wadas odznaczony był:
- Brązowym Krzyżem Zasługi
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Gwiazdą Przemyśla
- Odznaką Honorową „Orlęta”
- Odznaką „Krzyż Wołynia”
