Urodził się w dniu 25 stycznia 1904 w Szamotułach jako syn Jana i Franciszki Przybylskiej.
W niepodległej Polsce, po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, obrał karierę podoficera zawodowego w Wojsku Polskim. Jego jednostką macierzystą został 14 pułk piechoty z Włocławka. Na dzień 18 września 1928 w stopniu kaprala służył jako instruktor w plutonie artylerii włocławskiego pułku. W toku dalszej służby awansował do stopnia sierżanta.
Mocą Rozkazu Organizacyjnego Nr 1 Dowództwa 14 pułku piechoty z 16 września 1930 plutonowy Kazimierz Wachowiak przydzielony został na stanowisko instruktora w plutonie artylerii piechoty (plutonem tym dowodził wówczas por. Józef Rodzeń). Taki sam przydział służbowy plut. Wachowiak otrzymał Rozkazem Organizacyjnym Nr 1 z 1 kwietnia 1932 i Rozkazem Organizacyjnym Nr 3 z 1 września 1933. W listopadzie 1938, służąc nadal jako podoficer w 14 pp, posiadał już rangę sierżanta.
W okresie okupacji hitlerowskiej włączył się w nurt działalności konspiracyjnej. Działał w pionie wojskowym włocławskiej grupy wchodzącej w skład Tajnej Organizacji Konspiracyjnej „Grunwald”, którą kierował chor. Jan Zarębski ps. „Stanisław” – podoficer 14 pp. Grupę tę tworzyli również inni podoficerowie 14 pułku piechoty – między innymi: st. sierż. Kazimierz Domeradzki (zastępca dowódcy), chor. Aleksander Sidor, sierż. Władysław Winiarski, sierż. Józef Gulin, plut. Wincenty Gołębiewski, plut. Wojciech Chojnacki i plut. Stanisław Lewandowski. W sierpniu 1943 Kazimierz Wachowiak znalazł się w kadrze Inspektoratu Rejonowego Włocławek Armii Krajowej.
Po zakończeniu II wojny światowej pozostał we Włocławku, gdzie znalazł zatrudnienie jako urzędnik. W dniu 18 grudnia 1948 zawarł w Urzędzie Stanu Cywilnego we Włocławku związek małżeński z Heleną Ingling (ur. 30 maja 1908 w Kaliszkach koło Kalisza, zm. 10 czerwca 1996 we Włocławku), córką Onufrego i Antoniny Kotońskiej. Żona zatrudniona była w tym czasie jako ekspedientka. Jednym z ich świadków był urzędnik Zygmunt Biegniewski – były podoficer włocławskiego pułku.
Kazimierz Wachowiak zmarł w dniu 3 grudnia 1977 we Włocławku jako emerytowany pracownik umysłowy i spoczywa na tamtejszym cmentarzu komunalnym – sektor: 30, rząd: 10, grób: 154.
