Urodził się w dniu 3 lutego 1907 w miejscowości Babiec Piaseczny (powiat Sierpc) jako syn Józefa (Józefata) i Władysławy Ostrowskiej – rolników. Miał pięciu braci i dwie siostry. W roku 1915 rozpoczął naukę w szkole powszechnej we wsi Łukomie, kończąc tam trzy oddziały. Po rocznym prywatnym przygotowaniu złożył egzaminy do gimnazjum w Sierpcu, w którym rozpoczął naukę w roku 1919. Po otrzymaniu promocji do piątej klasy zmuszony był, z powodów materialnych, przerwać naukę na okres jednego roku. Od 1924 kontynuował edukację w państwowym gimnazjum im. króla Władysława Jagiełły w Płocku, które ukończył w 1929 zdając egzamin maturalny. W tym okresie aktywnie działał w harcerstwie. Następnie został słuchaczem Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komorowie, naukę w której rozpoczął 1 września 1929 kursem unitarnym w Różanie. Praktyki odbył w 14 pułku piechoty z Włocławka i 5 pułku strzelców podhalańskich z Przemyśla.
Promowany na stopień podporucznika ze starszeństwem od dnia 15 sierpnia 1932 i 292. lokatą w korpusie oficerów piechoty oraz wcielony do 14 pułku piechoty z Włocławka na stanowisko dowódcy plutonu. Służbę rozpoczął z dniem 1 października 1932. Na dzień 1 lipca 1933 zajmował 777. lokatę łączną wśród podporuczników piechoty. W II połowie września 1933 odnotowany został na stanowisku młodszego oficera (dowódcy plutonu) w 9. kompanii strzeleckiej 14 pp, a na dzień 4 września 1934 piastował stanowisko młodszego oficera w 3. kompanii strzeleckiej w I batalionie włocławskiego pułku. Od 15 października tr. do 14 kwietnia 1935 dowodził plutonem w kompanii ckm.
Awansowany do rangi porucznika z dniem 1 stycznia 1935 i 256. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Na dzień 5 czerwca 1935 zajmował 2691. lokatę łączną wśród poruczników piechoty. W okresie od 15 kwietnia do 1 czerwca 1935 przebywał na kursie dowódców plutonów chemicznych w warszawskiej Szkole Gazowej. Po manewrach jesiennych, od 15 października 1935 dowodził kompanią ckm we włocławskim pułku (stanowisko to zajmował do połowy września 1938). W maju 1936 został kierownikiem kursu obserwatorów zorganizowanego w 14 pułku piechoty. We wrześniu 1936 zajmował stanowisko dowódcy 1. kompanii ckm w I batalionie 14 pp. Jednocześnie, od dnia ukończenia kursu w Szkole Gazowej do końca swej służby w 14 pp, odpowiadał za układanie programów szkolenia przeciwgazowego, szkolenie drużyn przeciwgazowych oraz opiekę nad sprzętem pgaz. we włocławskim pułku. W maju 1938 wyjechał do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na kurs dowódców kompanii, który ukończył pod koniec lipca tegoż roku.
Z dniem 5 października 1938 został przeniesiony z włocławskiego pułku do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej – Komorowie, w której objął funkcję dowódcy plutonu. Na dzień 23 marca 1939 piastował stanowisko dowódcy plutonu w 8. kompanii Szkoły Podchorążych Piechoty i jako porucznik piechoty zajmował 218. lokatę w swoim starszeństwie.
Uczestnik kampanii wrześniowej w szeregach 116 pułku piechoty rezerwowego wchodzącego w skład 41 Dywizji Piechoty Rezerwowej. Początkowo na stanowisku dowódcy plutonu przeciwgazowego pułku, od 9 września 1939 dowodził kompanią strzelecką. Brał udział w bitwach pod Wyszkowem, Włodawą, Chełmem Lubelskim i Tereszpolem. Kapitulował wraz z resztkami 41 Dywizji Piechoty Rezerwowej i jej dowódcą 26 września 1939 w okolicach wsi Górecko Kościelne. Po zatopieniu w bagnie broni swej kompanii oraz broni osobistej oddał się do niewoli niemieckiej następnego dnia. Do 7 listopada 1939 przebywał w obozach przejściowych na terenie Polski i w obozie w Stargardzie na Pomorzu (Niemcy). Następnie odnotowany jako jeniec oflagów II B Arnswalde (od 7 listopada 1939) i II C Woldenberg (od 17 września 1940). Podczas pobytu w oflagu II C ukończył kurs samochodowy i kurs kupiecki, uczęszczał na wykłady wojskowe i uczył się języków obcych. Należał do koła sportowego „Kresy”, był organizatorem i członkiem sekcji bilardowej. Był również członkiem obozowego koła 14 pułku piechoty, którego starszym był były dowódca włocławskiego pułku – ppłk. dypl. Włodzimierz Brayczewski.
Oswobodzony z niewoli 30 stycznia 1945, powrócił do Polski (był wówczas wdowcem). 15 kwietnia 1945 zarejestrował się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień we Włocławku. Został przyjęty do Ludowego Wojska Polskiego i awansowany do rangi kapitana. Otrzymał przydział na stanowisko dowódcy kompanii w Oficerskiej Szkole Piechoty Nr 3 w Inowrocławiu. W roku 1947 zawarł we Wrocławiu związek małżeński z Zofią Stróżyńską. Zmarł w Bydgoszczy w dniu 11 marca 1967. Jego pogrzeb odbył się 15 marca 1967 na cmentarzu parafialnym rzymsko-katolickim św. Wincentego a Paulo w Bydgoszczy.
Kompania szkolna ckm 14 pułku piechoty (5 marca 1936)
