Urodził się 4 kwietnia 1899 w Krakowie jako syn Michała i Karoliny z domu Czyżewicz. Jego siostrami były Stanisława i Michalina (zamężną za hrabiego Jerzego Lanckorońskiego), a braćmi Aleksander i Karol.
Żołnierz Legionów Polskich – odnotowany w 1 kompanii I batalionu 2 pułku piechoty. Podczas walk latem 1915 został ranny i do września 1915 leczył się w szpitalu legionowym w Kamieńsku, a potem w szpitalu w Rabce. Na dzień 12 grudnia 1915 został wykazany w II Batalionie Uzupełniającym.
Jako podoficer służył w odrodzonym Wojsku Polskim. Absolwent Oficerskiej Szkoły dla Podoficerów w Bydgoszczy. Promowany na stopień podporucznika został ze starszeństwem od dnia 31 sierpnia 1924 i 96. lokatą w korpusie oficerów piechoty oraz przydzielony do 65 pułku piechoty. Z dniem 9 września 1925 został przeniesiony służbowo na trzyipółmiesięczny kurs do poznańskiej Centralnej Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportów. W dniu 15 sierpnia 1926 ogłoszono przeniesienie ppor. Stefana Pawłowicza, w korpusie oficerów piechoty, z 65 pp do 2 Batalionu Strzelców ze Starogardu Gdańskiego. Awansowany do stopnia porucznika został ze starszeństwem od dnia 31 sierpnia 1926 i 88. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Pełniąc służbę w 2 Baonie Strzelców zajmował w 1928 roku 86. lokatę wśród poruczników piechoty w swoim starszeństwie.
Archiwum Mariana Ropejko
W dniu 23 grudnia 1929 ogłoszono jego przeniesienie z 2 baonu strzelców do 14 pułku piechoty z Włocławka, w którym to pułku na dzień 16 września 1930 piastował stanowisko młodszego oficera w 1. kompanii c.k.m. W tym samym roku zajmował 1848. lokatę łączną wśród poruczników (była to 84. lokata w starszeństwie). W dniu 20 września 1930 ogłoszono jego zwolnienie z zajmowanego stanowiska (w korpusie oficerów piechoty) i pozostawienie bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII.
Por. Stefan Pawłowicz siedzi trzeci od lewej w środkowym rzędzie.
Zbiory Pana Michała Mosiądza
Archiwum córki – Pani Barbary Pieczyńskiej
Z dniem 31 marca 1931 został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał wówczas przy ulicy Gdańskiej 8 i zajmował się malarstwem artystycznym. W roku 1934 podlegał pod Powiatową Komendę Uzupełnień we Włocławku i przynależał do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Jako oficer piechoty w stanie spoczynku przewidziany był do użycia w czasie wojny. Zajmował wówczas 3. lokatę wśród poruczników piechoty (w stanie spoczynku) w swoim starszeństwie (z dnia 31 sierpnia 1926).
Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 12 października 1934 uzyskał rozwód z pierwszą żoną.
Zmobilizowany w sierpniu 1939, wziął udział w walkach kampanii wrześniowej, a w dniu 17 września dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w oflagach II A Prenzlau i II E Neubrandenburg. Z niewoli powrócił w kwietniu 1945 i współorganizował pierwsze we Włocławku obchody Dnia Zwycięstwa.
Dnia 26 września 1945 zawarł związek małżeński z panną Feliksą z domu Kuligowską, córką Stanisława i Marianny z Pełkowskich (urodzoną 9 grudnia 1919 we Włocławku, zmarłą 21 sierpnia 1987). Ich świadkami byli Stanisław Bombolski (wiceprezydent Miasta Włocławka) i Józef Marcjan Mroziński (naczelnik Wydziału Administracyjnego Zarządu Miejskiego we Włocławku, por. rez. 14 pułku piechoty, uczestnik kampanii wrześniowej).
Archiwum córki – Pani Barbary Pieczyńskiej
Stefan Pawłowicz zmarł w dniu 13 listopada 1954 we Włocławku i spoczywa na tamtejszym cmentarzu komunalnym – sektor: 25, rząd: 2, grób: 20.
Porucznik Stefan Pawłowicz odznaczony był:
- Krzyżem Walecznych
- Krzyżem Niepodległości
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921
