st. sierż. Urbański Jan

Urodził się w dniu 4 grudnia 1891 we wsi Srocko Wielkie (powiat Kościan) jako syn Szczepana i Antoniny Jędroszkowiak. W latach 1897-1905 uczęszczał do szkoły powszechnej w Srocku Wielkim, po czym pracował u ojca na roli. 16 października 1912 wcielony do armii niemieckiej i przydzielony do 144 pułku piechoty stacjonującego w Metzu. W szeregach tego pułku wziął udział w I wojnie światowej walcząc na froncie francuskim. Podczas działań wojennych został trzykrotnie ranny. W armii niemieckiej służył do 18 grudnia 1918. 27 grudnia 1918 przyłączył się ochotniczo do powstańców wielkopolskich i wziął czynny udział w powstaniu wielkopolskim, po którego zakończeniu został przydzielony do 63 pułku piechoty. Jako dzień jego wstąpienia do Wojska Polskiego przyjęto 4 stycznia 1919.

Z 63 pułkiem piechoty wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W stopniu sierżanta dowodził plutonem ckm. Wyróżnił się w boju 26 lipca 1920 kiedy to zatrzymał atak nieprzyjaciela, osobiście obsługując karabin maszynowy, którego celowniczy został ranny. 2 sierpnia tr. do ostatniej chwili osłaniał odwrót dwóch batalionów 63 pp z przyczółka mostowego nad Bugiem, umożliwiając ich wycofanie się i ratując wszystkie własne karabiny maszynowe. Tego samego dnia objął dowodzenie nad 4. kompanią ckm 63 pp i na nowym stanowisku odznaczył się męstwem i walecznością podczas polskiego kontrataku. Za te czyny odznaczony został w okresie późniejszym Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Po zakończeniu działań wojennych nadal służył w 63 pułku piechoty stacjonującym w Toruniu. Z dniem 2 stycznia 1927 przeniesiony do 14 pułku piechoty z Włocławka. Awansowany do stopnia tytularnego starszego sierżanta.