ppor. Balcerkiewicz Jan Wojciech

Zajmował stanowiska dowódcy plutonu w 2 kompanii I batalionu i 4 kompanii II batalionu. W dniu 4 czerwca 1939 wraz z delegacją 14 pułku piechoty brał udział w Lipnie w uroczystościach związanych z przekazaniem przez mieszkańców miasta darów na Fundusz Obrony Narodowej. Po ogłoszeniu w sierpniu 1939 mobilizacji otrzymał przydział do Ośrodka Zbierania Nadwyżek 14 pp, z którym wymaszerował do Warszawy i wziął udział w jej obronie. Od 15 września 1939 dowodził 4 kompanią ckm w IV batalionie 360 pułku piechoty. Ranny w czasie toczonych walk, do lutego 1940 przebywał na leczeniu w Szpitalu Ujazdowskim.

Po opuszczeniu szpitala, wiosną 1940, przedostał się przez Węgry do Francji, gdzie wstąpił do Wojska Polskiego. W czerwcu 1940 jako oficer 7 pułku piechoty 3 Dywizji Piechoty walczył z Niemcami w obronie Francji, a po jej kapitulacji ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Na dzień 1 listopada 1940 w stopniu podporucznika dowodził na terenie Szkocji 2 plutonem 8 kompanii 3 Batalionu Strzelców w 1 Brygadzie Strzelców. W dniu 7 grudnia 1943, już w randze porucznika, zajmował stanowisko dowódcy 3 kompanii 1 Batalionu Grenadierów (Kadrowego) 1 Brygady Grenadierów (Kadrowej) w 2 Dywizji Grenadierów Pancernych (Kadrowej) w Szkocji. W końcowym okresie II wojny światowej dowodził kompanią podchorążych w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Crieff.

Po wojnie pozostał na emigracji i osiadł w Londynie. 20 stycznia 1958 otrzymał Certyfikat Naturalizacji (obywatelstwo angielskie). Zmarł w dniu 26 stycznia 2005 Londynie, a jego prochy spoczęły w kolumbarium przy tamtejszym kościele św. Andrzeja Boboli.

Przez władze emigracyjne był kolejno awansowany, osiągając w stanie spoczynku stopień podpułkownika.