Urodził się 22 listopada 1899 w Zduńskiej Woli (powiat Sieradz) jako syn Franciszka i Marianny Jaruga. Jego rodzeństwem urodzonym w Zduńskiej Woli byli: Antoni (1891-1912), Anna (1894-1894), Józef (1898-1900), Helena (1901 – 14.07.1991 Zduńska Wola), Marianna (1902 – 17.06.1995 Zduńska Wola), Wiktoria (1905 – 11.12.1995 Sieradz) i Irena (ur. 1908).
W okresie międzywojennym służył jako podoficer zawodowy w Wojsku Polskim, a jego oddziałem macierzystym był 14 pułk piechoty z Włocławka. W toku swej służby awansował do rangi sierżanta (stopień ten posiadał już w dniu 1 czerwca 1925).
Rozkazem organizacyjnym Nr 1 Dowództwa 14 pułku piechoty z dnia 16 września 1930 sierżant Władysław Kowalski otrzymał przydział na stanowisko instruktora w 3. kompanii strzeleckiej, którą dowodził wówczas porucznik Józef Bańczak. Na mocy rozkazu organizacyjnego Nr 1 z 1 kwietnia 1932 odkomenderowany został do Powiatowej Komendy Uzupełnień we Włocławku. Posiadał wówczas przydział służbowy do 6. kompanii strzeleckiej włocławskiego pułku.
1 kwietnia 1929 w parafii Rokicie zawarł związek małżeński z Eleonorą Torbicką, córką Leona i Ewy Jasińskiej (ur. 5 sierpnia 1912 we wsi Murzynowo – parafia Rokicie w gminie Brudzeń Duży). Ich dziećmi były urodzone we Włocławku córki: Sabina (ur. 22 września 1930) i Irena Barbara (ur. 28 listopada 1931), której ojcem chrzestnym został st. sierż. 14 pp Stanisław Kopf.
Sierżant Władysław Kowalski zmarł przed 17 września 1952.
