Urodził się w dniu 26 lutego 1909 we wsi Grabówiec (parafia Ligowo) jako syn Wiktora i Stanisławy Kęsickiej. Jego rodzeństwem byli: Stanisława Zofia (ur. 1911), Jan Władysław (ur. 1912) i Stefan Mateusz (ur. 1914). W młodości wyuczył się zawodu szewca.
W latach 30-tych XX w. odbył zasadniczą służbę wojskową, po czym nadal służył w Wojsku Polskim w charakterze podoficera zawodowego. Jego jednostką macierzystą był 14 pułk piechoty z Włocławka.
Rozkazem organizacyjnym Nr 3 Dowództwa 14 pułku piechoty z dnia 1 września 1933 kapral nadterminowy Zygmunt Hincz otrzymał przydział służbowy do 6. kompanii strzeleckiej. W listopadzie 1938 nadal służył czynnie w 14 pułku piechoty w randze kaprala.
Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 w szeregach 14 pułku piechoty. Wzięty do niemieckiej niewoli. Początkowo jeniec stalagu II-A Neubrandenburg (nr jeniecki: 21650), następnie w stalagu X-B Sandbostel (od 14 grudnia 1939) i w stalagu X-A Schleswig. W dniu 14 czerwca 1940 został zwolniony ze stalagu i przekazany do komanda pracy w Ringmar. Od 1 czerwca do 15 października 1943 pracował w zakładach Ziegelei-Rehden Dr. Brüggemann w mieście Diepholz. Do 1 kwietnia 1945 zatrudniony, wraz z bratem Stefanem, w mieście Walsrode (okręg Lüneburg).
Żonaty z Jadwigą z domu Plec (ur. 30 grudnia 1919 w Kozich Brodach, zm. 12 października 2008), córką Jana i Julianny Kowalewskiej. Z ich związku narodzili się synowie Marek i Piotr.
Zygmunt Hincz zmarł 21 czerwca 1978 w Trzebiegoszczy i spoczywa na cmentarzu parafialnym przy ulicy Cmentarnej w Lipnie – sektor: 8, grób: 5406.
