Urodził się w dniu 15 kwietnia 1911 we wsi Zborowiec parafii Piotrków Kujawski. Był synem Teofila i Marianny z domu Michalak, którzy związek małżeński zawarli 4 czerwca 1900 we wsi Świątniki. Rodzeństwem Władysława byli: Stanisława (ur. 1901 we wsi Szewce) i Tadeusz (ur. 1909 we wsi Szewce).
W latach 30-tych XX w., po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, obrał karierę podoficera zawodowego. Jego jednostką macierzystą został 14 pułk piechoty z Włocławka, służąc w którym, w listopadzie 1938 został odnotowany w randze kaprala.
W szeregach 14 pułku piechoty wziął udział w kampanii wrześniowej. Wzięty do niemieckiej niewoli – otrzymał numer jeniecki: 31596. Przetrzymywany w stalagu XXI A Schildberg i stalagu IX C Bad Sulza. W dniu 19 października 1940 zwolniony z niewoli, przeniesiony na status robotnika cywilnego i skierowany do urzędu pracy w miejscowości Waldheim (Saksonia).
Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Polski. W dniu 26 listopada 1945 w parafii rzymsko-katolickiej Cyców na Lubelszczyźnie zawarł związek małżeński ze Stanisławą Jadwigą z domu Golba (ur. 11 października 1908 w Przemyślu, zm. 23 listopada 1990 w Radziejowie), córką Stanisława i Julii Dymek. Zamieszkali w Piotrkowie Kujawskim. Jego żona od roku szkolnego 1947/1948 pracowała jako nauczycielka w szkole w Byczu.
Władysław Kubacki zmarł w dniu 7 września 1967 w Inowrocławiu i spoczywa na cmentarzu parafii św. Jakuba Apostoła w Piotrkowie Kujawskim – sektor: 9, miejsce: 366.
Ze związku Władysława i Stanisławy narodziły się w Piotrkowie Kujawskim dzieci: syn Andrzej Stefan i córka Maria Barbara.
