Urodził się około 1901 roku.
W okresie Dwudziestolecia służył w Wojsku Polskim, w tym we włocławskim 14 pułku piechoty, jako podoficer zawodowy. Na dzień 1 kwietnia 1929 odnotowany został w stopniu kaprala. Następnie awansowany do rangi plutonowego.
Rozkazem organizacyjnym Nr 1 Dowództwa 14 pułku piechoty z dnia 16 września 1930 plutonowy Dionizy Padniuk przydzielony został na stanowisko instruktora w 2. kompanii KOP (kompania ta szkoliła rekrutów na potrzeby Korpusu Ochrony Pogranicza, a jej dowódcą w tym czasie był por. Władysław Stefanowicz). Na mocy rozkazu organizacyjnego Nr 1 z 1 kwietnia 1932 przydzielono go do 7. kompanii strzeleckiej 14 pp. Z kolei rozkaz organizacyjny Nr 3 Dowództwa włocławskiego pułku z dnia 1 września 1933 nadał plut. Padniukowi przydział służbowy do 9. kompanii strzeleckiej.
Żonaty z Genowefą Buczkowską, z którą miał syna Mieczysława Władysława (ur. 30 listopada 1930 we Włocławku).
Dalsze losy Dionizego Padniuka pozostają nieznane.
