Urodził się w dniu 23 sierpnia 1889 we wsi Chodorążek (parafia Karnkowo w powiecie lipnowskim) jako syn Jana i Marianny Kuligowskiej. Jego bratem był Jan (ur. i zm. w 1888).
W dniu 26 września 1915 w parafii w Kikole zawarł związek małżeński z Lucyną Jankowską, córką Ludwika i Walerii Zajączkowskiej, zamieszkałą w Ciełuchowie. W roku 1929 narodziła im się we Włocławku córka Aleksandra Zofia.
Obrał karierę podoficera zawodowego i służył w 14 pułku piechoty z Włocławka. Mocą Rozkazu Organizacyjnego Nr 1 Dowództwa 14 pułku piechoty z 16 września 1930 plutonowy Ignacy Jesionowski przydzielony został do personelu kwatermistrzostwa. Rozkazami Organizacyjnymi Nr 1 z 1 kwietnia 1932 i Nr 3 z 1 września 1933 otrzymywał przydziały do kompanii administracyjnej włocławskiego pułku. Posiadał już wówczas rangę sierżanta. W listopadzie 1938 nadal służył czynnie w 14 pp.
W kampanii wrześniowej 1939 walczył w składzie kompanii gospodarczej 14 pułku piechoty. Do niemieckiej niewoli dostał się 18 września 1939 w Iłowie, jako jeniec przetrzymywany był w stalagu III B Fürstenberg (jego nr jeniecki to 8878). Zwolniony z obozu 9 sierpnia 1940 i przeniesiony na status robotnika cywilnego.
Powrócił do Włocławka, gdzie pracował jako robotnik. Zmarł we Włocławku w dniu 8 lipca 1943.
Spoczywa na włocławskim cmentarzu komunalnym – sektor: 78, rząd: 4, grób: 107.
