Feliks Steinhagen urodził się w dniu 22 lipca 1904 w Mijaczowie (obecnie dzielnica Myszkowa). Jego ojcem był Artur Fryderyk Wilhelm Steinhagen (ur. 1858, zm. 1907) – przemysłowiec, współtwórca i współwłaściciel fabryki papieru „Steinhagen, Wehr i S-ka” w Myszkowie, a matką Maria z domu Knothe (ur. 1868, zm. 1965), prowadząca działalność charytatywną. Rodzice Feliksa pochodzili z Westfalii (byli wyznania protestanckiego) i oprócz niego mieli jeszcze trzech synów: Stefana (ur. 1892, zm. 1939), Adolfa (ur. 1894, zm. 1939) i Karola Edwarda (ur. 1902, zm. 1981).
Młode lata Feliks spędził w Mijaczowie, a następnie uczył się w modlińskim Korpusie Kadetów Nr 2 (1923-1924), gdzie zdał maturę (dyplom otrzymał 5 lipca 1924). Naukę kontynuował w niemieckiej politechnice w Köthen, uzyskując w 1929 dyplom inżyniera na kierunku papiernictwo. Praktykę zawodową odbył w austriackiej fabryce celulozy w Weissenhof.
W 1930 stał się współudziałowcem i współwłaścicielem koncernu „Steinhagen Saenger. Fabryki Papieru i Celulozy Spółka Akcyjna” z siedzibą w Warszawie, w skład którego wchodziły między innymi myszkowska fabryka papieru Steinhagenów i Spółka Akcyjna Pabianickiej Fabryki Papieru „Rob Saenger” (posiadająca fabrykę w Pabianicach, jej oddział we Włocławku przy ulicy Toruńskiej i, od 1920, włocławską fabrykę celulozy przy ulicy Łęgskiej).
W roku szkolnym 1930-1931 Feliks ukończył XI kurs Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7 w Śremie, uzyskując tytuł podchorążego rezerwy (szkolił się w 2. kompanii strzeleckiej). W 1932 wraz z rodziną przeniósł się do Włocławka. Zajmował różne stanowiska w strukturach włocławskich fabryk papieru i celulozy, przyczyniając się do ich znacznego rozwoju (dzięki podjętym inwestycjom włocławska „Celuloza” pod koniec lat 30. XX w. mogła produkować 45 tysięcy ton celulozy rocznie).
Pozostając żołnierzem rezerwy Wojska Polskiego brał udział w ćwiczeniach wojskowych – w 1932 szkolił się w 74 pułku piechoty z Lublińca, a w 1936 odbył ćwiczenia we włocławskim 14 pułku piechoty. Promowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty, ze starszeństwem od 1 stycznia 1933. W 1934 zajmował 373. lokatę w swoim starszeństwie, wśród podporuczników rezerwy korpusu oficerów piechoty. Znajdował się wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Włocławek i posiadał przydział mobilizacyjny do 14 pułku piechoty.
W 1937 wszedł w skład zarządu Włocławskiej Ochotniczej Straży Pożarnej. Przed wybuchem II wojny światowej posiadał również udziały w „Fabryce Wyrobów Ziemniaczanych S.A.” w Złotym Potoku i w warszawskim przedsiębiorstwie „Steinhagen i Stransky”. Dzięki jego inicjatywie pracownicy włocławskiej fabryki celulozy przekazali 7500 zł na zakup broni maszynowej dla 14 pułku piechoty, za którą to kwotę zakupiono 4 ckm-y z biedkami i końmi. Broń tą zarząd zakładów wraz z pracownikami wręczyli uroczyście 7 maja 1939 delegacji 14 pułku piechoty, której przewodniczył II zastępca dowódcy pułku – mjr Ludwik Wlazełko.
Zmobilizowany latem 1939 i przydzielony na stanowisko adiutanta I batalionu 14 pp, którym dowodził mjr Piotr Kunda. Po agresji Niemiec na Polskę wziął udział w walkach toczonych przez włocławski pułk nad rzeką Ossą i jeziorem Mełno. Funkcję adiutanta I batalionu pełnił do 3 września, po czym objął dowództwo nad 1. kompanią strzelecką, której dowódca (ppor. Kazimierz Załęski) został ciężko ranny. Podczas odwrotu pułku za Wisłę, wraz z kpt. Józefem Kozińskim i kpt. Antonim Bergerem udali się 6 września do Włocławka, celem sprawdzenia postępu ewakuacji rodzin wojskowych. We włocławskim garnizonie spotkali zastępcę kwatermistrza 14 pp, kpt. Ignacego Alejskiego, od którego otrzymali informacje na temat przebiegu ewakuacji.
8 września ppor. Steinhagen objął dowodzenie nad III plutonem 3. kompanii strzeleckiej (kompanią tą dowodził kpt. Mieczysław Zimnal). Mobilizacyjny dowódca III plutonu, ppor. rez. Władysław Wiktor Dłutek, został ciężko ranny 3 września 1939 pod Mełnem i zmarł z ran w tym samym dniu.
Wziął udział w bitwie nad Bzurą. Wyróżnił się szczególnie 13 września 1939 podczas przegrupowania pułku, kiedy to pozostał (jako dowódca grupy ubezpieczenia) nad Bzurą i pomimo nalotu nie opuścił zajmowanych pozycji. Ze swoim oddziałem dołączył 15 września w Bogorii Dolnej do I batalionu 14 pp, który to batalion (już w pełnym składzie) obsadził wówczas odcinek Stara Wieś – Maurzyce (luzując batalion z 63 pułku piechoty i przedłużając lewe skrzydło macierzystego pułku). 16 września ppor. Steinhagen został ciężko ranny pod Maurzycami i przetransportowany do szpitala polowego w Sochaczewie. Tam odnalazła go żona, a po udzieleniu pomocy medycznej został przewieziony do Włocławka.
W dniu 11 października 1939 w swym domu przy ulicy Bechiego 2 we Włocławku spisał testament, w którym rozdysponował posiadany majątek i umorzył długi osób trzecich wobec siebie. Zmarł w domu 12 października 1939 w następstwie odniesionych ran. Pochowany został w mundurze oficera Wojska Polskiego. Spoczął w części ewangelickiej włocławskiego cmentarza komunalnego, a jego pogrzeb przekształcił się w patriotyczną manifestację. W 1948 szczątki Feliksa ekshumowano i złożono 22 lutego 1948 w rodzinnej kaplicy Steinhagenów na cmentarzu ewangelicko-augsburskim św. Rocha w Częstochowie.
W dniu 4 października 1931 zawarł, w warszawskim kościele Wizytek na Krakowskim Przedmieściu, małżeństwo z Haliną Kazimierą Marią Barbarą Polaską (ur. 3 marca 1909, zm. 27 października 1967), katoliczką, córką Kazimierza – dyrektora i współwłaściciela koncernu „Steinhagen i Saenger Fabryki Papieru i Celulozy S.A.” oraz Wandy z domu Zakrzewskiej. 16 lipca 1933 narodziła im się we Włocławku córka Bibianna, która zmarła następnego dnia. W dniu 27 lipca 1935 w Warszawie przyszła na świat córka Magdalena, której chrzest odbył się 31 maja 1936 w kościele św. Jana we Włocławku. Żona Halina wyszła w 1940 za mąż – za Romana Rogowskiego. Zmarła w Nieborowie i spoczywa na Starych Powązkach w Warszawie.
W 1999 Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski odznaczył pośmiertnie ppor. Feliksa Steinhagena medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”.
7 czerwca 2011 w siedzibie Przedstawicielstwa Urzędu Marszałkowskiego Województwa Kujawsko-Pomorskiego przy ul. Bechiego 2 we Włocławku nastąpiło uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej ku czci Feliksa Steinhagena. >>
