Urodził się w dniu 2 czerwca 1904 w Warszawie jako syn Władysława i Bronisławy z domu Szałwińskiej. W młodości działał w harcerstwie, a w 1916 wstąpił do klasycznego gimnazjum w Warszawie. 1 czerwca 1923 ukończył państwowe Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie, uzyskując świadectwo dojrzałości (z powodu konieczności zarobkowania przerwał w 1921 naukę). W 1923 rozpoczął studia na Wyższej Szkole Handlowej Żulińskiego, które przerwał po upływie roku. W 1925 roku wstąpił do Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Warszawie (IV promocja) i jednocześnie studiował (w latach 1924-1932) medycynę na Uniwersytecie Warszawskim (immatrykulowany pod nr 18355). W dniu 3 czerwca 1932 uzyskał dyplom lekarza (dyplom nr 75).
Zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z 7 sierpnia 1932 został promowany na stopień podporucznika w korpusie oficerów sanitarnych (grupa lekarzy), ze starszeństwem od 1 lipca 1932 i 1. lokatą oraz wcielony do kadry zapasowej 1. Szpitala Okręgowego, z równoczesnym przydziałem do Centrum Wyszkolenia Sanitarnego na staż do dnia 31 maja 1933. Z dniem 15 kwietnia 1933 przeniesiono go, bez prawa do należności za przesiedlenie, z Centrum Wyszkolenia Sanitarnego do 14 pułku piechoty z Włocławka. Na dzień 21 września 1933 zajmował stanowisko młodszego lekarza 14 pp.
Awansowany do rangi porucznika (w korpusie oficerów sanitarnych) na podstawie zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 16 marca 1934, ze starszeństwem od 1 stycznia 1934 i 20. lokatą. W grudniu 1934 przeniesiony z 14 pułku piechoty do warszawskiego 21 pułku piechoty – na stanowisko lekarza. Pełnił również funkcję ordynatora oddziału zakaźnego w szpitalu wojskowym przy ulicy Zakroczymskiej. Następnie odkomenderowany do Zakładu Biologii Ogólnej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
Dołączył jako asystent do zespołu prof. Rudolfa Weigla, z zadaniem zapoznawania się z techniką produkcji jego szczepionki przeciw tyfusowi. Latem 1936 oddelegowany wraz z częścią zespołu prof. Weigla do Sławska, gdzie wybuchła duża epidemia duru plamistego – celem jej opanowania i likwidacji.
Do stopnia kapitana w korpusie oficerów służby zdrowia awansowany ze starszeństwem od 19 marca 1937 i 29. lokatą. W 1938 specjalizował się w zakresie bakteriologii w Pracowni Bakteriologicznej Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie.
Na dzień 23 marca 1939 zajmował 20. lokatę wśród kapitanów korpusu oficerów służby zdrowia w swoim starszeństwie i jako lekarz posiadał przydział do Centrum Wyszkolenia Sanitarnego. Przebywał wówczas na praktyce szpitalnej w Szpitalu Szkolnym.
Wybuch wojny zastał go we Lwowie, gdzie otrzymał rozkaz ewakuacji. Wraz ze swoją jednostką przekroczył granicę i został internowany w Rumunii – w obozie Babadag. Po kilku miesiącach przedostał się do Francji – do obozu Coëtquidan. Został lekarzem w 1 pułku grenadierów Warszawy, wchodzącym w skład 1 Dywizji Grenadierów. Ranny pod Dieuze w kampanii francuskiej 1940 roku, dostał się do niemieckiej niewoli i resztę wojny spędził w obozach jenieckich. Przetrzymywany w oflagu VI D Münster, następnie w międzynarodowym Stalagu VII A w Moosburgu, gdzie pełnił funkcję lekarza obozowego. Jesienią 1944 aresztowany przez Gestapo za działalność konspiracyjną i osadzony w więzieniu w Monachium. Wyniszczony głodem i długotrwałym śledztwem został wyzwolony przez wojska amerykańskie oraz przewieziony na leczenie do Anglii. Następnie pracował w Polskim Szpitalu Wojennym Nr 1 w Taymouth Castle koło Aberfeldy (szkockie hrabstwo Perthshire).
Do Polski powrócił w 1946 i podjął pracę w społecznej służbie zdrowia. W 1951 przeniesiony pomimo złego stanu zdrowia, karnym zarządzeniem Ministra Bezpieczeństwa Publicznego, na okres 2 lat do Opola. W ostatnich latach życia zajmował się homeopatią i przygotowywał obszerną pracę z tego zakresu. Zmarł nagle 13 kwietnia 1958 i spoczął w grobie rodzinnym na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie – sektor: 8b, rząd: 2, grób: 20.
Żonaty z Jadwigą z domu Łągwa (ur. 10 kwietnia 1901 w Warszawie, zm. 1 grudnia 1988 tamże), z którą miał syna Wojciecha – lekarza medycyny, epidemiologa, doradcę Światowej Organizacji Zdrowia przy ONZ (ur. 21 listopada 1933 w Warszawie, zm. 12 czerwca 2020 tamże). Mieli także przysposobionego wychowanka.
