Urodził się w dniu 24 maja 1899 we wsi Zamojsce (gmina Radymno w powiecie jarosławskim) jako syn Michała i Anny Makarów. Do trzynastego roku życia wychowywał się przy rodzicach, kończąc w 1912 ludową szkołę powszechną. Następnie przez dwa lata uczył się w gimnazjum w Jarosławiu, gdzie mieszkał w Polskiej Bursie im. Mikolaja Kopernika. Mimo młodego wieku należał już wówczas do Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”.
Z chwilą wybuchu I wojny światowej przerwał edukację i powrócił do domu rodzinnego, w którym przebywał do 1917, kiedy to został zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Wcielony do c. i k. 90 pułku piechoty, z którym przez większość swej służby przebywał na froncie włoskim. Pod koniec wojny zachorował na malarię i został skierowany na leczenie do szpitala w Tarnowie, gdzie doczekał odzyskania przez Polskę niepodległości.
Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej w szeregach 14 pułku piechoty.
Żonaty z Anielą Glibowską (ur. 31 maja 1897 w Częstochowie, zm. 2 lutego 1996), córką Walentego i Jadwigi Kmice. Z ich związku w dniu 16 czerwca 1931 narodziła się w Toruniu córka Kamila Janina zamężna Seider – jej ojcem chrzestnym został starszy sierżant 14 pp Jan Urbański.
W okresie międzywojennym służył jako podoficer zawodowy we włocławskim 14 pułku piechoty, awansując do rangi sierżanta.
Rozkazem organizacyjnym Nr 1 Dowództwa 14 pułku piechoty z dnia 16 września 1930 sierżant Jan Broda przydzielony został do personelu kwatermistrzostwa. Takie same przydziały otrzymał na mocy rozkazów organizacyjnych Nr 1 z dnia 1 kwietnia 1932 i Nr 3 z 1 września 1933.
Pod koniec 1937 mieszkał we Włocławku przy ulicy Białej 32. W 1938 odznaczony został Brązowym Krzyżem Zasługi – za zasługi w służbie wojskowej. 26 czerwca 1938 odrzucono jego wniosek o nadanie Medalu Niepodległości.
W czasie kampanii wrześniowej dotarł w okolice Warszawy. Wzięty do niemieckiej niewoli – początkowo przebywał w stalagu VIII A w Görlitz (Zgorzelec) – nr jeńca: 10172. Od wiosny do czerwca 1940 większość Polaków z tego stalagu przewieziono do innych obozów na zachodzie Rzeszy.
Po zakończeniu II wojny światowej służył w Ludowym Wojsku Polskim, awansowany do rangi chorążego.
Chorąży Jan Broda zmarł 4 lipca 1964 i spoczywa na włocławskim cmentarzu komunalnym – sektor: 58, rząd: 10, grób: 143.
Chorąży Jan Broda odznaczony był:
- Brązowym Krzyżem Zasługi (1938)
- Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (24 stycznia 1939)
- Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (3 maja 1938)
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaką Grunwaldzką
