Urodził się w dniu 24 kwietnia 1911 w miejscowości Boguchwała (gmina Kikół powiatu lipnowskiego) jako syn Antoniego (rolnika) i Konstancji z domu Dąbrowskiej. Ochrzczony został w parafii w Kikole.
W 1932 ukończył gimnazjum państwowe w Lipnie. W latach 1932-1935 kształcił się w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej.
Promowany na stopień podporucznika ze starszeństwem od 15 października 1935 i 84. lokatą w korpusie oficerów piechoty oraz przydzielony do 14 pułku piechoty z Włocławka. Na dzień 21 września 1936 zajmował stanowisko młodszego oficera w 5. kompanii strzelców II batalionu 14 pp, a na dzień 16 marca 1938 dowodził plutonem w 4. kompanii strzelców II batalionu 14 pp. W roku 1938 powierzono mu i por. Feliksowi Stawickiemu opracowanie programu i organizację szkoły podoficerskiej 14 pułku piechoty.
Podczas operacji zajmowania Zaolzia (październik 1938) dowodził 3. kompanią w zbiorczym batalionie wystawionym przez 14 pp (batalionem tym dowodził mjr Juliusz Ulatowski).
Awansowany do rangi porucznika ze starszeństwem od 19 marca 1939 i 95. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Na dzień 23 marca tr. piastował stanowisko dowódcy plutonu w 4. kompanii strzeleckiej w II batalionie włocławskiego pułku, a na dzień 26 maja 1939 dowodził plutonem w 8. kompanii strzeleckiej w III batalionie 14 pp.
Na rok 1939 wyznaczony został do składu Sądu Honorowego 14 Pułku Piechoty. Wraz z por. Feliksem Stawickim prowadził sekcję bokserską Wojskowego Klubu Sportowego 14 pp.
Archiwum Mariana Ropejko
Zgodnie z planem mobilizacyjnym objął dowodzenie nad 6. kompanią strzelecką w II batalionie 14 pp (batalionem dowodził mjr Jan Łobza). 3 września 1939 został ranny pod Mełnem i dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w oflagach XVIII A Lienz / Drau i II C Woldenberg (numer jeniecki: 426).
Po powrocie z niewoli został w lutym 1945 powołany do wojska i skierowany do Wyższej Szkoły Oficerskiej, którą ukończył w listopadzie 1945. Następnie (już w randze majora) objął stanowisko dowódcy odcinka Wojsk Ochrony Pogranicza w Elblągu. Służbę w tym mieście pełnił do 1947, po czym został zdemobilizowany. W latach 1947-1950 zatrudniony był w Zakładach Mechanicznych w Elblągu. We wrześniu 1950 przeniósł się do Włocławka, gdzie pracował na różnych stanowiskach w przedsiębiorstwach budowlanych.
Zmarł 3 maja 1989 i spoczywa na włocławskim cmentarzu komunalnym – sektor: 38, rząd: 3, grób: 33.
W dniu 3 marca 1945 zawarł we włocławskiej parafii pw. św. Jana małżeństwo z Marią Krystyną z domu Krzyżańską, córką Oktawiana i Stanisławy (ur. 1914 w Glewie, zm. 2000 we Włocławku). Ich świadkami byli kpt. Ignacy Alejski i por. Stanisław Domagalski – oficerowie 14 pułku piechoty w okresie międzywojennym. Ze związku Mieczysława i Marii narodzili się: Wojciech Mieczysław (ur. 1946 we Włocławku, zm. 2011 tamże), Jacek Antoni (ur. 1949 w Elblągu, zm. 2008 we Włocławku) i Irena Maria zamężna Kaczorowska.
