por. Bączkowski Kazimierz

Po ukończeniu w latach 1930-1933 Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komorowie (10. Promocja im. gen. dyw. Kazimierza Fabrycego) został mianowany na stopień podporucznika w korpusie piechoty, ze starszeństwem od dnia 15 sierpnia 1933 i 170. lokatą oraz wcielony do 14 pułku piechoty z Włocławka.

Na dzień 21 września 1933 zajmował stanowisko młodszego oficera w 6 kompanii strzeleckiej 14 pp, a na dzień 17 września 1934 piastował funkcję młodszego oficera 7 kompanii strzeleckiej w III batalionie włocławskiego pułku. W dniu 5 czerwca 1935 został odnotowany ze 167. lokatą w swoim starszeństwie, była to jednocześnie 286. lokata łączna wśród podporuczników korpusu piechoty.

Na dzień 21 września 1936 zajmował stanowisko młodszego oficera w 1 kompanii strzelców w I batalionie 14 pułku piechoty. Awansowany do stopnia porucznika został ze starszeństwem od dnia 19 marca 1937 i 49. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W połowie marca 1938 przebywał na kursie, a według etatu zajmował w tym czasie stanowisko dowódcy plutonu w 1 kompanii c.k.m. 14 pp. Na dzień 23 marca 1939 zajmował 43. lokatę wśród poruczników korpusu piechoty w swoim starszeństwie i pełnił funkcję dowódcy plutonu łączności w 14 pułku piechoty.

Z chwilą wybuchu II wojny światowej, zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym, objął funkcję oficera łączności w 14 pułku piechoty. Uczestniczył w walkach włocławskiego pułku w korytarzu pomorskim (został lekko ranny w stopę 2 września pod Mełnem) i w bitwie nad Bzurą (ranny 18 września w lesie Stare Budy). Dostał się do niewoli niemieckiej, w ktorej odnotowany został jako jeniec oflagów II B Arnswalde, IV A Hohnstein (numer jeniecki: 48603) i II C Woldenberg (do którego przekazano go 17 czerwca 1940 przez oflag IV B Königstein).