Urodził się w dniu 5 kwietnia 1911 w Krzywkach-Bratkach (ówczesny powiat mławski) jako syn Franciszka i Aleksandry z Siemiątkowskich.
Ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego. Absolwent IX promocji Szkoły Podchorążych Sanitarnych (1930-1936). Promowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1936 i 2. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych. Skierowany do służby we włocławskim 14 pułku piechoty. Na dzień 16 marca 1938 w stopniu podporucznika zajmował stanowisko młodszego lekarza 14 pułku piechoty. W tym samym roku został przeniesiony na stanowisko lekarza do 6. batalionu saperów z Brześcia nad Bugiem.
Do rangi porucznika w korpusie oficerów sanitarnych został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 7. lokatą. Na dzień 23 marca 1939 jako lekarz medycyny pełnił nadal służbę w 6. batalionie saperów.
Po agresji ZSRR na Polskę w bliżej nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli radzieckiej, w której przetrzymywany był w obozie kozielskim. W kwietniu 1940 został zamordowany w Katyniu (według części źródeł został zamordowany w Starobielsku, co jednakże nie jest zgodne z prawdą).
Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 (1 stycznia 1986).
Henryk Ługowski był żonaty z Anną z Sukertów, z którą miał syna Andrzeja i córkę Marię.
