Urodził się w dniu 21 lipca 1909 w Krakowie jako syn Wincentego (ur. 1870, zm. 1940) i Wandy z domu Daniec (ur. 1880, zm. 1958).
Po ukończeniu uczelni wojskowej został promowany na stopień podporucznika w korpusie piechoty, ze starszeństwem od 15 sierpnia 1930 i 36. lokatą oraz wcielony do 12 pułku piechoty. W 1930 zajmował 555. lokatę łączną wśród podporuczników piechoty. Awansowany do rangi porucznika ze starszeństwem od 1 stycznia 1933 i 95. lokatą w korpusie oficerów piechoty.
Na mocy rozkazu Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych z 14 marca 1934 przeniesiono go z 12 pułku piechoty do Korpusu Ochrony Pogranicza i przydzielono do batalionu „Borszczów” (brygada KOP „Podole”). Do Borszczowa przybył 21 marca 1934, a dzień później otrzymał tymczasowy przydział na stanowisko młodszego oficera (dowódcy plutonu) w kompanii karabinów maszynowych. 13 marca tr. wybrany w skład zarządu Wojskowego Koła Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej batalionu KOP „Borszczów”, a z dniem 1 kwietnia 1934 został członkiem komisji czynszowej rejonu kwaterunkowego Borszczów. W okresie od 25 marca do 8 kwietnia 1934 przebywał na urlopie, w czasie którego przekazał agendy służbowe w 12 pułku piechoty. Od 9 do 29 lipca i od 15 października do 4 listopada 1934 pełnił w zastępstwie obowiązki dowódcy kompanii karabinów maszynowych. W okresie od 27 września do 10 października 1934 dowodził w zastępstwie kompanią odwodową. 31 stycznia 1935 wybrany sekretarzem zarządu Wojskowego Klubu Sportowego baonu „Borszczów” na rok 1935. Uczestnik kursu dla wprawnych narciarzy (5-18 lutego 1935) zorganizowanego w Zaroślaku (Czarnohora), który ukończył z wynikiem pomyślnym. 1 marca 1935 wybrany członkiem komisji rewizyjnej Oficerskiego Funduszu Oszczędnościowo-Pożyczkowego na rok 1935 (w 1936 piastował funkcję sekretarza zarządu tegoż Funduszu).
W dniu 17 maja 1935 wybrany członkiem zarządu Wojskowego Klubu Sportowego batalionu na rok 1935. Kierował również sekcją lekkoatletyczną WKS. Zajął II miejsce podczas zawodów w pięcioboju oficerskim o mistrzostwo Brygady KOP „Podole” (12-13 lipca 1935 w Zaleszczykach).
Na dzień 5 czerwca 1935 zajmował 92. lokatę wśród poruczników piechoty w swoim starszeństwie (była to jednocześnie 1810. lokata łączna wśród poruczników korpusu piechoty). W okresie od 12 do 25 września 1935 i od 31 października do 4 listopada 1935 dowodził w zastępstwie kompanią ckm, a od 9 do 23 listopada tr. pełnił czasowo obowiązki dowódcy kompanii odwodowej. Od 18 stycznia 1936 dowodził w zastępstwie kompanią k.m. W okresie od 6 do 23 marca 1936 przebywał w Bielsku na kursie narciarskim. 19 marca 1936 dowódca KOP nadał mu prawo do noszenia odznaki pamiątkowej KOP „Za służbę graniczną”. Od 8 czerwca 1936 pełnił obowiązki dowódcy kompanii ckm. We wrześniu 1936 otrzymał tytuł celowniczego bardzo dobrego ckm oraz tytuł celowniczego wyborowego kb. Od 1 do 11 grudnia 1936 na kursie obserwatorów i zwiadowców zorganizowanym przy batalionie KOP „Czortków”. W marcu 1937 uczestniczył w kursie narciarskim w Worochcie. Od 3 do 14 maja 1937 brał udział w rajdzie konnym ze Zbaraża, zorganizowanym przez dowódcę Brygady KOP „Podole”. W dniu 29 maja 1937 podczas zawodów strzeleckich zorganizowanych na strzelnicy garnizonowej w Borszczowie wchodził w skład komisji sędziowskiej. Rozkazem Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych z 21 września 1937 został przydzielony na V dwumiesięczny kurs dowódców kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, który to kurs rozpoczynał się 22 lutego 1938.
Rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych z 9 listopada 1937 przeniesiony z batalionu KOP „Borszczów” do 14 pułku piechoty z Włocławka. Do nowego miejsca przydziału odjechał 12 grudnia 1937. Na dzień 16 marca 1938 zajmował stanowisko dowódcy 7. kompanii strzeleckiej w III batalionie włocławskiego pułku.
Awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem od 19 marca 1938 i 237. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W dniu 23 marca 1939 odnotowany został na stanowisku dowódcy 3. kompanii strzeleckiej w I batalionie 14 pp, które to stanowisko sprawował do końca swego udziału w kampanii wrześniowej. 26 sierpnia 1939 zmobilizował i poprowadził uzupełnienia dla I batalionu 14 pp, który przebywał w rejonie Jabłonowa. Zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym pozostał dowódcą 3. kompanii strzeleckiej i na jej czele walczył na Pomorzu i w bitwie nad Bzurą. Został wyróżniony w boju. Ranny 3 września pod Mełnem (przestrzelona łopatka), pozostał przy kompanii. W toku dalszych walk ponownie ranny w dniach 11 września i 16 września (pod Maurzycami). Dostał się do niemieckiej niewoli, w której przetrzymywany był w oflagu VII A Murnau.
Po oswobodzeniu z oflagu nie powrócił już do Polski. Wstąpił do 2 Korpusu Polskiego i został przydzielony do 4. Batalionu Strzelców Karpackich w 2 Brygadzie Strzelców Karpackich (brygada wchodziła w skład 3 Dywizji Strzelców Karpackich). Ostatnim przydziałem kpt. Zimnala była służba w dowództwie 2 Brygady Strzelców Karpackich. Pozostając w stanie spoczynku awansowany został przez władze emigracyjne do stopnia majora.
Mieczysław Zimnal zmarł 20 maja 1963 w londyńskiej dzielnicy Wandsworth i spoczął na cmentarzu South London Cemetery (Streatham Cmentary Park). Pogrzeb odbył się cztery dni później. Jego żoną była Irena Maria z domu Śnitowska (ur. 14 grudnia 1915 w Głęboczku, zm. 18 kwietnia 1978 w Opolu), nauczycielka. Związek małżeński zawarli 26 grudnia 1937 w Borszczowie. Ich synem był urodzony 24 lipca 1939 we Włocławku Ziemowit Kazimierz (zm. 27 lipca 2023 w Opolu). Bratem Mieczysława był płk dypl. Marian Zimnal (ur. 1901, zm. 1962).
