Urodził się w dniu 18 września 1906 w miejscowości Drzewoszki Wielkie (parafia Bedlno, powiat Kutno) jako syn Jana i Marii Leokadii Jasińskiej (w dokumentach wypełnianych po wojnie na terenie Niemiec jako datę urodzenia podawał dzień 18 września 1909). W latach 1916 – 1921 ukończył szkołę podstawową w Łowiczu, a w latach 1921 – 1929 kształcił się (z przerwami) w łowickiej szkole średniej. Odbył zasadniczą służbę wojskową, a w jej trakcie został skierowany do bydgoskiej Szkoły Podchorążych dla Podoficerów, w której uczył się w latach 1934 – 1937.
Promowany na stopień podporucznika w korpusie oficerów piechoty został ze starszeństwem od dnia 1 października 1937 i 225. lokatą oraz przydzielony do 14 pułku piechoty z Włocławka.
Na dzień 16 marca 1938 zajmował stanowisko dowódcy plutonu w 3. kompanii w I batalionie 14 pułku piechoty. W dniach od 9 grudnia 1938 do 4 kwietnia 1939 był dowódcą dywizyjnego kursu działonowych armatek ppanc. (zorganizowanego przy 14 pp dla 4 Dywizji Piechoty). Na dzień 23 marca 1939 zajmował 221. lokatę wśród podporuczników piechoty ze swego starszeństwa i pełnił funkcję dowódcy plutonu przeciwpancernego w 14 pp. W dniu 26 maja1939 zajmował stanowisko zastępcy dowódcy plutonu ppanc. 14 pułku piechoty.
We wrześniu 1939 nie znalazł się w obsadzie oficerskiej I rzutu 14 pułku piechoty. Zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym objął stanowisko w 2. kompanii karabinów maszynowych w II batalionie 144 pułku piechoty rezerwowego, który to batalion zmobilizowany został przez włocławski 14 pp. Do niemieckiej niewoli dostał się w Warszawie w dniu 28 września 1939.
Źródło: arolsen-archives.org
Do 9 października 1939 przetrzymywany był w dulagu w Sochaczewie. Następnie przebywał w oflagach XI A Osterode, II A Prenzlau, II B Arnswalde, II D Gross-Born i X C Lubeka. Jego numer jeniecki to 1167. Wyzwolony przez wojska brytyjskie. Po wojnie odmówił powrotu do Polski, ze względu na panujący tam reżim. Pozostał do 1952 na terenie Niemiec, przeplatając okresy pozostawania bez pracy służbą w oddziałach wartowniczych i technicznych zorganizowanych przy armii amerykańskiej. W Niemczech zawarł związek małżeński.
Od maja 1945 do początku października 1946 przebywał w obozie dla byłych jeńców wojennych w Wentorf koło Lubeki, a potem w Hamburgu. Następnie, do listopada 1947, przebywał w Mannheim-Käfertal (zatrudniony w Labor Service Company) i Bambergu. Od listopada 1947 do września 1948 w obozie dla przesiedleńców w Ratyzbonie (Regensburg). Od września 1948 do października 1949 zatrudniony w oddziałach wartowniczych w Grafenwöhr , a następnie (do końca swego pobytu na terenie Niemiec) zatrudniony w Labor Service Company na terenie miast: Grafenwöhr, Landsberg am Lech i Mannheim.
30 sierpnia 1951 wypełnił formularz rejestracyjny przesiedlenia do Australii. 5 stycznia 1952 na statku ms „Skaubryn” razem z żoną wypłynęli z Rotterdamu (podróż rozpoczęli w Bremie) i przybyli do Melbeurne w dniu 8 lutego. Początkowym miejscem ich pobytu na australijskiej ziemi była miejscowość Nyah West w stanie Wiktoria (jednostka samorządowa Mid Murray). Następnie zamieszkali w Bonegilla i pracowali na sąsiednich farmach przy zbiorze winogron. W 1958 otrzymali obywatelstwo Australii.
Podporucznik Józef Gumiński zmarł 13 października 1976 i spoczywa na cmentarzu Fawkner Memorial Park w Moreland City (przedmieścia Melbourne).
Jego żoną była Maria Sonntag (ur. 12 kwietnia 1922, zm. 1992), z którą miał córkę.
Linki zewnętrzne:
