Urodził się w dniu 9 czerwca 1912 we wsi Janów (powiat Mińsk Mazowiecki) jako syn Andrzeja (robotnika) i Zofii z domu Kazimierczyk. Miał trzech braci i trzy siostry. Kształcił się w szkole powszechnej w Warszawie, a potem ukończył warszawskie gimnazjum im. księcia Józefa Poniatowskiego, w którym zdał (w 1932) egzamin maturalny. Od 1 września 1932 słuchacz Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komorowie.
Promowany na stopień podporucznika ze starszeństwem od dnia 15 października 1935 i 392. lokatą w korpusie oficerów piechoty oraz przydzielony do 14 pułku piechoty z Włocławka na stanowisko dowódcy plutonu. Na dzień 21 września 1936 zajmował stanowisko młodszego oficera (dowódcy plutonu) 1. kompanii c.k.m. w I batalionie 14 pp. W 1937 ukończył kurs kierowników bibliotek. W dniu 16 marca 1938 odnotowany został na stanowisku dowódcy plutonu w 3. kompanii c.k.m. III batalionu 14 pp.
Awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem od 19 marca 1939 i 374. lokatą. Stanowisko dowódcy plutonu w 3. kompanii k.m. włocławskiego pułku piastował również dniu 23 marca 1939. Z kolei na dzień 26 maja 1939 dowodził plutonem w 1. kompanii k.m. I batalionu 14 pp.
Zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym objął dowodzenie nad 3. kompanią c.k.m. w III batalionie 144 pułku piechoty rezerwowego, wchodzącego w skład 44 Dywizji Piechoty Rezerwowej (II i III bataliony 144 pprez. mobilizowane były przez 14 pułk piechoty). Wraz z batalionem dotarł z Włocławka do Sochaczewa, gdzie do 17 września trzymano obronę tego miasta. W czasie walk batalion wykruszył się znacząco, a jego resztki wycofywały się w kierunku Warszawy. Podczas odwrotu przez Puszczę Kampinoską porucznik Jan Przedlacki dostał się 21 września 1939 do niemieckiej niewoli (numer jeniecki 720).
Archiwum Mariana Ropejko
Początkowo przebywał w stalagu IX A Ziegenhain (22 września – 11 listopada 1939), a następnie w oflagach: IX B Weilburg (11 listopada 1939 – 27 maja 1940), XI A Osterode (27 maja – 1 sierpnia 1940) i II C Woldenberg (2 sierpnia 1940 – 25 stycznia 1945). Podczas pobytu w oflagach uczestniczył w tajnych kursach wojskowych prowadzonych przez polską komendę obozu. Ewakuowany 25 stycznia 1945 wraz z oflagiem II C Woldenberg, dotarł do oflagu X D Hamburg – Fischbeck. Wyswobodzony z niewoli 3 maja 1945 i przydzielony do Samodzielnego Zgrupowania Oficerów w Pöhls koło Lubeki. Od 1 marca 1946 w VII Zgrupowaniu Szeregowych w Fahrenkrug (w pobliżu Bad Segeberg). W międzyczasie zgłosił się ochotniczo do pracy społeczno-oświatowej wśród przebywających na niemieckiej ziemi deportowanych Polaków (działał przy Polskim Oficerze Łącznikowym na teren powiatu Segeberg). Nauczał również w szkole powszechnej w miejscowości Berlin, a potem w szkole powszechnej i na kursie dokształcającym w Obozie Polskim w Glasau (obóz dla wysiedleńców przymusowych ). Po zlikwidowaniu obozów cywilnych Polaków na terenie powiatu Segeberg (27 maja 1946) powrócił do VII Zgrupowania Szeregowych, w którym objął stanowisko oficera żywnościowego i zastępcy kwatermistrza (funkcje te sprawował w okresie od 28 maja do 12 sierpnia 1946). W dniu 30 sierpnia 1946 powrócił do Polski i zarejestrował się w warszawskiej Rejonowej Komendzie Uzupełnień.
Po powrocie do kraju jako przedwrześniowy oficer miał początkowo problemy ze znalezieniem stałej pracy. W okresie późniejszym został zatrudniony w warszawskim oddziale Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa-Książka-Ruch” (tam też pracowała jego żona, która przeszła na emeryturę w 1973).
W dniu 24 listopada 1946 zawarł w Warszawie związek małżeński z Ireną Spryszyńską, córką Michała i Zofii Skoniecznej (ur. 9 listopada 1912 w Aleksandrowie Kujawskim, zm. 9 grudnia 1993 w Warszawie) – pseudonimy „Wanda” i „Irmina”, od wiosny 1940 kurierką V Wydziału Łączności Komendy Okręgu ZWZ-AK Pomorze, aresztowaną w grudniu 1943, więzioną przez Gestapo, przejętą 1 maja 1945 przez szwedzki Czerwony Krzyż w obozie Hamburg-Altona i ewakuowaną do Szwecji. Żona powróciła do Polski 2 listopada 1946. Z ich związku narodził się w dniu 13 listopada 1948 syn Wojciech.
Porucznik Jan Przedlacki zmarł w dniu 1 października 1987 w Warszawie i spoczywa razem z żoną na tamtejszym Cmentarzu Północnym – kwatera: W-X-6, rząd: 3, miejsce: 15.
