Urodził się w dniu 11 listopada 1899 w Tymbarku (powiat limanowski) jako syn Michała i Anny z domu Binda. Jego rodzeństwem byli: Michał (ur. 1906, zm. 1907), Leon (zm. 1911), Władysław Zygmunt (ur. i zm. 1915) oraz Jan (ur. ok. 1908).
Służył w Wojsku Polskim w stopniu starszego żandarma. Następnie obrał karierę podoficera zawodowego, a jego jednostką macierzystą został 14 pułk piechoty z Włocławka.
W dniu 24 kwietnia 1927 w parafii wojskowej pw. św. Michała we Włocławku sierżant Piotr Surówka zawarł związek małżeński z panną Stanisławą Wiśniewską (ur. 16 lipca 1907 we Włocławku, zm. 1 lutego 1962 tamże), córką Michała i Saturniny. Jednym z ich świadków był plutonowy 14 pp – Kazimierz Budner. Zgodę panu młodemu na ślub wydał Dowódca Okręgu Korpusu Nr VIII w dniu 7 kwietnia 1927, a sakramentu małżeństwa udzielił proboszcz parafii wojskowej – ks. kpt. Stanisław Murasik.
Mocą Rozkazu Organizacyjnego Nr 1 Dowództwa 14 pułku piechoty z 16 września 1930 sierżant Piotr Surówka przydzielony został do personelu kwatermistrzostwa włocławskiego pułku. Rozkazami Organizacyjnymi Nr 1 z 1 kwietnia 1932 i Nr 3 z 1 września 1933 ponownie otrzymywał przydziały służbowe do kwatermistrzostwa 14 pp. W listopadzie 1938 nadał służył czynnie we włocławskim pułku.
W okresie powojennym pracował jako szofer-mechanik i kierowca. Piotr Surówka zmarł we Włocławku w dniu 12 września 1969 i spoczywa na tamtejszym cmentarzu komunalnym – sektor: 84D, rząd: 4, grób: 39.
Ze związku Piotra i Stanisławy narodziły się we Włocławku dzieci: córka Anna (ur. 1 stycznia 1928, zm. 19 lutego 1944), bliźniaki Michał Wojciech (ur. 4 kwietnia 1929, zm. 9 sierpnia 1929) i Janina Stanisława (ur. 4 kwietnia 1929) oraz córki Maria (ur. 26 sierpnia 1936) i Krystyna (ur. 13 marca 1939).
Sierżant Piotr Surówka odznaczony był:
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921
- Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę
