Urodził się w dniu 11 września 1903 w Sąspowie jako syn Mateusza i Pauliny Kurek. Ochrzczony został w parafii Sąspów.
Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej kontynuował karierę wojskową jako podoficer zawodowy w 14 pułku piechoty z Włocławka.
Mocą Rozkazu Organizacyjnego Nr 1 Dowództwa 14 pułku piechoty z 16 września 1930 plutonowy Jan Wawro przydzielony został na stanowisko instruktora w plutonie łączności włocławskiego pułku. Taki sam przydział został mu nadany Rozkazem Organizacyjnym Nr 1 z 1 kwietnia 1932 i Rozkazem Organizacyjnym Nr 3 z 1 września 1933. W listopadzie 1938 nadal służył w randze plutonowego we włocławskim pułku.
Dnia 27 grudnia 1932 zawarł w parafii wojskowej pw. św. Michała Archanioła we Włocławku małżeństwo z Heleną Franciszką Tulimowską, córką Franciszka i Marianny Golińskiej (ur. 9 stycznia 1911 we Włocławku, zm. 29 czerwca 1998 tamże). Świadkami byli podoficerowie 14 pp – sierżant Roman Sobolewski i kapral Edward Tulimowski. Zezwolenie na ślub panu młodemu wydane zostało przez dowódcę 14 pułku piechoty w dniu 26 września 1932, a sakramentu małżeństwa udzielił im proboszcz parafii wojskowej – ks. dr Józef Wiśniewski.
Bezpośrednio po zakończeniu II wojny światowej przebywał w Polskim Obozie Wojskowym w Münster. Powrócił do Polski – do Włocławka (według rodzinnych przekazów po pobycie w Münster wyjechał do Anglii, z której powrócił do Polski w 1946). Zatrudniony był między innymi na stanowisku pracownika administracyjnego. Jako żołnierz Wojska Polskiego dosłużył się rangi starszego sierżanta.
Archiwum syna – Władysława Wawro.
Jan Wawro zmarł 20 lutego 1981 we Włocławku i spoczywa na tamtejszym cmentarzu komunalnym – sektor: 27, rząd: 3, grób: 35.
Z jego małżeństwa narodziły się dzieci: córka Zdzisława Maria (ur. 30 stycznia 1934, zm. 19 listopada 2004), córka Krystyna, syn Jerzy (ur. i zm. w 1939) oraz syn Władysław.
