Urodził się w dniu 23 kwietnia 1899 we wsi Kruhel Pełkiński (powiat Jarosław, obecnie część miasta Jarosław) jako syn Michała i Katarzyny Sus.
W roku 1911 ukończył w Jarosławiu czteroklasową szkołę powszechną. W październiku 1917 został powołany do armii austro-węgierskiej i wcielony do 6 pułku ułanów stacjonującego wówczas w Przemyślu. W kwietniu 1918 wysłany na front rumuński z jednoczesnym przydziałem do 3 pułku ułanów, w którym służył do rozpadu Austro-Węgier. 28 lutego 1919 został powołany do Wojska Polskiego i wcielony w Jarosławiu do 14 pułku piechoty, z jednoczesnym przydziałem na kurs podoficerski w Żurawicy. Po zakończeniu kursu służył w Batalionie Zapasowym 14 pułku piechoty jako instruktor. W kwietniu 1920 wysłany na front bolszewicki, brał udział w walkach aż do czasu zakończenia działań wojennych (uczestniczył między innymi w walkach nad Berezyną).
Po dyslokowaniu 14 pułku piechoty do Włocławka kontynuował karierę wojskową jako podoficer zawodowy tegoż pułku, awansując do rangi plutonowego, a następnie sierżanta.
W dniu 1 czerwca 1925 we włocławskim kościele pw. św. Jana plutonowy Wojciech Guzowski zawarł związek małżeński z Janiną Rode (ur. 9 czerwca 1903 we Włocławku, zm. 27 listopada 1984 tamże), córką Jana i Władysławy Zielińskiej. Jednym z ich świadków był sierżant 14 pp Władysław Kowalski, a zgodę panu młodemu na ślub wydał dowódca Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu w dniu 1 marca 1925. Sakramentu małżeństwa udzielił kapelan 14 pp – ksiądz kapitan Stanisław Murasik. Z ich związku narodzili się synowie: Julian (ur. 12 grudnia 1925 we Włocławku, zm. 29 czerwca 1990 tamże) i Zdzisław Wojciech (ur. 20 października 1927 we Włocławku, zm. 2 listopada 2015 tamże).
Mocą Rozkazu Organizacyjnego Nr 1 Dowództwa 14 pułku piechoty z 16 września 1930 sierżant Wojciech Guzowski przydzielony został na stanowisko instruktora w plutonie łączności włocławskiego pułku. Przydział do plutonu łączności został mu nadany również Rozkazem Organizacyjnym Nr 1 z 1 kwietnia 1932 i Rozkazem Organizacyjnym Nr 3 z 1 września 1933.
W 1934 został odznaczony przez Prezesa Rady Ministrów Brązowym Krzyżem Zasługi.
Wziął udział w wojnie obronnej 1939 roku na stanowisku dowódcy plutonu łączności 14 pułku piechoty. Walczył pod Grutą i Mełnem, następnie razem z włocławskim pułkiem w odwrocie za Wisłę i w bitwie nad Bzurą. Do niemieckiej niewoli dostał się 18 września.
Archiwum Mariana Ropejko
Archiwum Mariana Ropejko
Sierżant Wojciech Guzowski zmarł 6 czerwca 1946 w Toruniu i spoczywa na cmentarzu komunalnym we Włocławku – sektor: 117, rząd: 2, grób: 14. Na jego grobie umieszczona jest informacja, że posiadał stopień podporucznika Wojska Polskiego (część źródeł podaje błędnie, że poległ w 1945 jako żołnierz Wojska Polskiego na froncie wschodnim).
Sierżant Wojciech Guzowski odznaczony był:
- Brązowym Krzyżem Zasługi
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
