Urodził się w dniu 17 października 1901 w Częstochowie jako syn Wacława (działacza socjalistycznego) i Olgi Litke (von Lidtke). Jego siostrą była Janina – zamężna Grabowska (1899-1949). Do roku 1912 uczył się w częstochowskim gimnazjum Gustawa Kośmińskiego, po czym wstąpił do Szkoły Handlowej w Będzinie. Po wybuchu I wojny światowej powrócił do Częstochowy i kontynuował naukę w tamtejszym Gimnazjum Męskim Towarzystwa Opieki Szkolnej, którego dyrektorem był Wacław Płodowski (w 1918 przyjęło ono nazwę I Gimnazjum Państwowego im. Henryka Sienkiewicza). 11 października 1917 otrzymał świadectwo na dowód ukończenia kursu klasy szóstej (zdał maturę gimnazjalną na kierunku filologia ogólna). Następnie przebywał na praktyce leśnej u hr. Potockiego w Koniecpolu (zamierzał kształcić się na kierunku leśnictwo w Puławach).
Od maja 1916 brał udział w pracy niepodległościowej – w Okręgu Va Polskiej Organizacji Wojskowej (obejmującym Częstochowę) pod pseudonimem „Dziewiątka”. Ukończył kurs szkoły podoficerskiej POW prowadzony przez Józefa Ferencowicza „Krzesza”, po czym przez ponad pół roku piastował stanowisko sekcyjnego w plutonie szkolnym. Następnie wyznaczony na kuriera pomiędzy dowódcą Okręgu Va (Józefem Ferencowiczem) a placówką POW w Rudnikach. Na rozkaz POW, w okresie od 8 lutego do 9 listopada 1918, ukończył (z wynikiem dobrym) Szkołę Podchorążych Polskiej Siły Zbrojnej w Ostrowi-Komorowie.
Od 10 listopada 1918, w stopniu podchorążego, służył w 3 pułku piechoty jako dowódca plutonu. Latem 1919 został ranny pod Bełżcem i przebywał w szpitalu w Warszawie. Od 13 lipca 1919 na stanowisku dowódcy kompanii w Batalionie Zapasowym 9 pułku piechoty w Zamościu. W grudniu 1919 mianowany podporucznikiem na mocy rozkazu Dowództwa Okręgu Generalnego Lublin. Od 8 stycznia do 20 grudnia 1920 ponownie na froncie jako dowódca plutonu i kompanii technicznej 9 pułku piechoty. Następnie odkomenderowany do Wojskowego Zakładu Gospodarczego przy 3 Dywizji Piechoty.
Służąc w 9 pułku piechoty Legionów dowodził plutonem. Ukończył w tym okresie kurs gazowy w Warszawie (od 11 sierpnia do 20 grudnia 1922) i kurs saperski w Puławach (od 11 maja do 4 sierpnia 1923).
Dekretem Naczelnika Państwa i Wodza Naczelnego z dnia 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od dnia 1 czerwca 1919 i 503. lokatą. Awansowany do stopnia porucznika ze starszeństwem od dnia 1 listopada 1920. W roku 1923 zajmował 31. lokatę na liście poruczników w swoim starszeństwie, a rok później była to 25. lokata.
Z dniem 25 lutego 1925 został przeniesiony z 9 pp Legionów do Korpusu Ochrony Pogranicza i skierowany do służby w 18. batalionie „Rokitno” (5 Brygada KOP). W batalionie tym dowodził plutonem, kompanią szkolną i kompanią graniczną, posiadając między innymi przydział do 2. kompanii granicznej „Białowiż” oraz kadry kompanii szkolnej. W styczniu 1927 oraz w okresie luty-marzec 1929 odbył kursy narciarskie w Zakopanem.
Na lewo od niego siedzą: ppłk Hugo Mijakowski, ppłk Franciszek Sudoł, mjr Wilhelm Paszkiewicz i mjr Aleksander Fiszer. Archiwum Mariana Ropejko.
W 1930 roku zajmował 657. lokatę łączną wśród poruczników korpusu piechoty (była to 20. lokata w starszeństwie). W dniu 26 marca 1931 ogłoszono przeniesienie por. Michała Naziembło z KOP-u do 14 pułku piechoty z Włocławka, w którym objął stanowisko dowódcy 3. kompanii strzeleckiej. Awansowany do rangi kapitana został ze starszeństwem od dnia 1 stycznia 1933 i 31. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W latach 1933-1934 nadal dowodził 3. kompanią w I batalionie 14 pp. Dowodzona przez niego kompania zajęła w 1934 roku I miejsce w zawodach strzeleckich 4 Dywizji Piechoty i zdobyła dywizyjne sznury strzeleckie. W lutym 1934 po raz kolejny odbył kurs narciarski w Zakopanem. Na dzień 5 czerwca 1935 zajmował 32. lokatę wśród kapitanów ze swego starszeństwa (była to jednocześnie 1836. lokata łączna). W dniu 21 września 1936 odnotowany został na stanowisku dowódcy 6. kompanii strzelców w II batalionie 14 pp. W lipcu 1937 dowodził w zastępstwie II batalionem 14 pp, a w listopadzie 1937 piastował stanowisko dowódcy 2. kompanii ckm. W tym samym roku ukończył w Rembertowie kurs dowódców kompanii. Ponownie objął dowództwo 6. kompanii, a z dniem 4 lipca 1938 został skierowany na kurs techniczno-strzelecki. Na dzień 23 marca 1939 jako dowódca 6. kompanii 14 pp zajmował 21. lokatę w swoim starszeństwie pośród kapitanów piechoty. Następnie został odkomenderowany na kurs do Wyższej Szkoły Intendentury.
Wziął udział w kampanii wrześniowej, został ranny 19 września 1939 we Włodzimierzu Wołyńskim. Następnie przez Węgry (granicę Polski przekroczył 21 września 1939 na rozkaz gen. bryg. Stefana Dembińskiego) przedostał się do Francji. Na początku marca 1940 dotarł do Paryża. Na dzień 16 maja 1940 zajmował, w stopniu kapitana, stanowisko dowódcy 10. kompanii w III batalionie grenadierów 3 Pułku Grenadierów Śląskich 1 Dywizji Grenadierów. W dniu 17 czerwca 1940 został zdjęty z dowodzenia, gdyż przemęczony nie gwarantował sukcesów. Po rozwiązaniu 1 Dywizji Grenadierów dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł. W dniu 8 lipca 1940 przekroczył granicę szwajcarską, gdzie został internowany.
20 marca 1945 przybył do Anglii i osiem dni później objął stanowisko kwatermistrza w 2 Batalionie Grenadierów. Od maja 1945 pełnił służbę jako kwatermistrz Ośrodka Zapasowego 4 Dywizji Piechoty. Z dniem 1 marca 1946 objął dowództwo kompanii dowodzenia w 4 Batalionie CKM, wchodzącym w skład 4 Dywizji Piechoty (I Korpus Polski na terenie Szkocji). Następnie kwatermistrz batalionu stacjonującego na Orkadach i dowódca kompanii w obozie oficerskim Hoddom Castle.
Do Polski powrócił w dniu 5 września 1947. Został zatrudniony jako pracownik umysłowy. Zmarł 23 listopada 1953 w Karpaczu.
Kapitan Michał Naziembło odznaczony był:
- Medalem Niepodległości (1933)
- Srebrnym Krzyżem Zasługi (1926)
- Odznaką Pamiątkową Korpusu Ochrony Pogranicza „Za Służbę Graniczną” (1928)
- Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928)
- Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 (1928)
- srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę
- brązowym Medalem za Długoletnią Służbę
- łotewskim Medalem Pamiątkowym 1918-1928 (1929)
- War Medal 1939-1945
- Defence Medal
